بررسی و ارزیابی کیفی انرژی چرخه حیات ) LCE) در معماری

ارزیابی چرخه حیات ابزاری اساسی برای توصیف خطرات زیست محیطی در مراحل مختلف چرخه حیات یک محصول است. این ابزار منبع مهم در استراتژی مدیریت و تصمیم گیری است که به منظور بهبود شیوههای زیست محیطی و اجرای تنظیمات یا تحوالت فن آوری در سازمان طراحی شده است. صنعت ساخت و ساز و ساختمان سازی یکی از مهمترین بخشهای توسعه اقتصادی در هر کشوری می باشد و اثرات قابل توجهی بر محیط زیست دارد. مطابق با آمار برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد ساخت و ساز و بهره برداری از ساختمانها ۴۰ مصرف انرژی ، ۳۸. انتشار گازهای گلخانه ای ، ۴۰. استفاده از مواد خام، ۳۰. تولید پسماند و ۱۶% از برداشت آب در جهان را به خود اختصاص میدهد. در این مقاله با بیان شاخص های توسعه ی پایدار شاخصهای اجتماعی ، اقتصادی فرهنگی و زیست محیطی و توجه به فرایند ساخت و ساز به معرفی انرژی چرخه ی حیات Life Cycle Energy ) پرداخته شده است. چرخه ی حیات انرژی در ساختمان دارای یک فرایندی دوار است که از مرحله ی استخراج و تولید مصالح ساختمانی آغاز گشته و پس از طی شدن دوره طراحی ساخت و ساز بهره برداری، تخریب و برچیدن به مرحله ی بازیافت و استفاده مجدد از درصد بالایی از مواد و مصالح میرسد لزوم رسیدن به کاهش مصرف انرژی شناخت کلیه ی انرژیهای مصرفی بصورت کارا یا عملیاتی ، نهفته مستقیم و غیر مستقیم در هر بخش از حیات ساختمان است. که معرفی آن طبق تعاریف محققان ارایه گردید. در ادامه با توجه به اهمیت بسزای مرحله طراحی در بهینه کردن مصرف انرژی دسته بندی شاخصهای آن تبیین گردید.

کلیدواژه ها:

انرژی چرخه حیات ، LCE بهینه سازی ، ساختمانهای بلند مرتبه ، ساختمانهای مسکونی بلند