ارتقاء کیفیت تاب آوری خیابان شهری با تاکید بر جنبه های کالبدی اجتماعی

امروزه بروز سوانح طبیعی و ایجاد خسارت و تلفات ناشی از این سوانح در نقاط مختلف جهان موجب گردیده تا ایمن تر نمودن شهرها و نقاط شهری به یک چالش دراز مدت تبدیل شود، خسارت های فراوان مخاطرات طبیعی و انسانی به محیط و کالبد شهر ها موجب شده است مفهوم تاب آوری برای کاهش آثار، سوانح به حوزه مهمی تبدیل شود هدف پژوهش حاضر بررسی تاب آوری شهری با تاکید بر جنبه های کالبدی اجتماعی میباشد از نظر نوع تحقیق حاضر یک تحقیق کاربردی است. ابتدا اقدام به شاخص سازی جهت شناخت ابعاد تاب آوری کالبدی اجتماعی نموده و سپس جهت سنجش میزان تاب آوری خیابان شهری از بعد کالبدی اجتماعی با استفاده از نظر کارشناسان متخصص در امور شهرسازی معماری و مشارکت کنندگان ساکن در محدوده مورد مطالعه با استفاده از شیوه مصاحبه و با استفاده از پرسش نامه در میان آنها همبستگی بین عوامل موثر بر شاخصهای تاب آوری خیابانهای شهری به آزمون گذاشته می شود. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که تاب آوری ارتباط مستقیم با فرضیات پژوهش دارد و هرچه میزان کیفیت مولفه های ساختاری - کالبدی - و همچنین ساختار اجتماعی منطقه بالاتر باشد، ابعاد تاب آوری از ارقام و آمار بهینه تری برخوردار خواهد بود، لذا با توجه به وضعیت نسبتا مناسب ساختاری کالبدی و همچنین تراکمی منطقه مورد مطالعه ارائه پیشنهادات لازم برای ارتقا تاب آوری محدوده مورد مطالعه و لزوم توجه به آن راهکارها ضروزی به نظر میرسد که ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

شهرسازی ، تاب آوری ، کالبد شهری