ارزیابی توانمند سازی کارکنان در سازمان های دولتی

آموزش جریانی است که طی آن کارکنان دانش مهارت و نگرشهای مناسب برای ایفای نقش خاصی را می آموزند. آموزش کارکنان به فعالیتهای یادگیری ساختار یافته ای اشاره دارد که عملکرد، کارکنان بهره وری رضایت شغلی و اثربخشی را بهبود می بخشد. آموزش یا در معنای فراگیرتر، آن توانمندسازی کارکنان هم برای فرد هم برای سازمان است. فردی که با هزینه و زحمت فراوان به استخدام سازمان در می آید باید بتواند باری از دوش سازمان بردارد و در عین حال مسیر رشدی را طی کنند که بتواند منجر به کمک به توسعه فردی و سازمانی گردد. یکی از مهمترین چالشهای مدیران عصر حاضر در سازمانها عدم استفاده کافی از منابع فکری، توان ذهنی و ظرفیتهای بالقوه منابع انسانی موجود است. در اغلب سازمانها از توانایی های کارکنان استفاده بهینه نمی شود و مدیران قادر نیستند ظرفیت بالقوه آنان را بکار گیرند. به عبارت دیگر افراد توان بروز خلاقیت، ابتکار و فعالیت بیشتری دارند، اما در محیط سازمانی به دلایلی از این قابلیت ها به طور مطلوب بهره برداری نمی شود. اندیشمندان مدیریت تحول و بهسازی سازمان، توانمندسازی منابع انسانی را به عنوان یک راهبرد اثر گذار بر عملکرد و بهسازی نیروی انسانی معرفی نموده و معتقدند که توانمندسازی نیروی انسانی یکی از نگرشهای مهم جدید است که امروزه توسط سازمانها به کار گرفته می شود. در واقع توانمندسازی، فرآیند نیل به بهبود مستمر در عملکرد سازمان از طریق ایجاد گسترش نفوذ مبتنی بر صلاحیت افراد و گروهها در تمام حوزهها و وظایف است که در عملکرد کلی سازمان اثر می گذارد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی کارکنان ، مشکلات سازمان های دولتی