پیش بینی بهزیستی مدرسه بر اساس حمایت عاطفی معلم و کمرویی در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری در منطقه ۱۵ شهر تهران

هدف این پژوهش پیش بینی بهزیستی مدرسه بر اساس حمایت عاطفی معلم و کمرویی در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری در منطقه ۱۵ شهر تهران بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی و طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دارای اختلالات یادگیری دوره اول متوسطه در منطقه ۱۵ شهر تهران بودند که دارای یکی از سه نوع اختلال یادگیری خواندن، نوشتن و (ریاضی) می باشند و در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ مشغول به تحصیل بودند. نمونه این پژوهش شامل ۱۱۰ نفر از دانش آموزان پسر دارای اختلال یادگیری بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه بهزیستی مدرسه کانیو و ریمپلا (۲۰۰۲)، پرسشنامه حمایت عاطفی معلم توسط ساکیز (۲۰۰۷) و پرسشنامه کمرویی استنفورد، عبادی (۱۳۷۶) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده از آزمونهای آمار استنباطی بر اساس نوع فرضیه ها از تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه همزمان فرضیات پژوهش با رعایت پیش فرض های آن از جمله آزمون کلموگروف اسمرینف، از طریق نرم افزار آماری استفاده شد. یافته ها نشان داد متغیر حمایت عاطفی معلم قدرت پیش بینی بیشتر بهزیستی مدرسه را به نسبت متغیر کمرویی دارد. همچنین بین حمایت عاطفی معلم با بهزیستی مدرسه رابطه مثبت معناداری دارد و بین کمرویی با بهزیستی مدرسه در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری در منطقه ۱۵ شهر تهران رابطه منفی معناداری دارد. بر اساس یافته های توان نتیجه گرفت حمایت عاطفی معلم از دانش آموزان دارای اختلال یادگیری می تواند باعث ایجاد محیط امن و درگیر شدن آنها به فعالیت و یادگیری شده و همین امر منجر به افزایش انگیزش آنان برای دانستن و تلاش فعالانه آنها، در جهت حل مسائل، شود. بدین صورت این دانش آموزان که منزوی و گوشه گیر شده اند با این رفتار معلم، کمرویی در آنها کاهش پیدا کرده و به مدرسه و تحصیل علاقمند خواهند شد و نهایتا بهزیستی مدرسه در آنها افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی ، مدرسه ، حمایت عاطفی معلم ، کمرویی ، دانش آموزان دارای اختلال یادگیری