طرحواره های ناسازگار اولیه و کیفیت زندگی در زنان دارای همسر دچار اختلال شخصیت

این پژوهش با هدف تعیین رابطه طرحوارههای ناسازگار اولیه با کیفیت زندگی در زنان دارای همسر دچار اختلال شخصیت انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت توصیفی از نوع همبستگی میباشد جامعه آماری پژوهش حاضر را زنان متاهل دارای همسران دچار اختلال شخصیت در سال ۱۴۰۳ تشکیل دادند بدلیل عدم دسترسی به آمار دقیق تعداد جامعه آماری پژوهش تعداد ۲۰۰ نفر از زنان با دامنه سنی ۲۵ تا ۵۰ سال که در بازه زمانی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در شهر قزوین سکونت داشتند به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. در این پژوهش جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه یانگ (۱۹۹۴) و پرسشنامه زمینه یابی سلامت ویر و شربورن (۱۹۹۲) بهره گرفته شد تجزیه و تحلیل دادهها به دو روش توصیفی و استنباطی انجام گرفت که در سطح توصیفی با استفاده از مشخصه های آماری مانند میانگین انحراف معیار و و در سطح استنباطی نیز از آزمون مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی و تحلیل عاملی تاییدی بهره گرفته شد. دادهها با استفاده از نرم افزار spss۲۲ و نسخه ۳ نرم افزار Smart Pls مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج بدست آمده حاکی از آن است که طرحواره های ناسازگار اولیه با کیفیت زندگی در افراد دارای همسران دچار اختلال شخصیت رابطه دارد. همچنین نتایج این پژوهش تایید میکنند که وجود طرحواره های ناسازگار اولیه به عنوان یک عامل پیش بینی کننده منفی میتواند به کاهش کیفیت زندگی در میان زنانی که با همسران دچار اختلال شخصیت زندگی میکنند منجر شود.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، کیفیت زندگی ، اختلال شخصیت