مقایسه اثربخشی آموزش خودمراقبتی به دو شیوه حضوری و الکترونیکی (مبتنی بر نرم افزار) بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان تحت رادیوتراپی

امروزه سرطان سومین علت مرگ بشر و یکی از مهمترین چالش های نظام بهداشت و درمان ایران است که سبب کاهش کیفیت زندگی بیماران مبتلا می شود. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر آموزش خودمراقبتی از طریق ارسال توصیه های آموزشی مبتنی بر نرم افزار و آموزش حضوری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان تحت رادیوتراپی در سال ۱۳۹۸ در بیمارستان شفا اهواز بود. این مطالعه از نوع نیمه تجربی است که با مشارکت ۱۰۲ بیمار مبتلا به سرطان تحت رادیوتراپی در بیمارستان شفا اهواز در سال ۱۳۹۸ انجام شد. پژوهش با روش نمونه گیری در دسترس انجام شده است. قبل و پس از اجرای مداخله آموزشی، پرسشنامه QLQ-C۳۰ در اختیار دو گروه قرار گرفت. سپس داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی و با نرم افزار SPSS تحلیل شدند. میانگین کیفیت زندگی بیماران در گروه آموزش حضوری و الکترونیکی در مرحله پیش آزمون مشابه یکدیگر بوده ولی پس از اجرای مداخله در پیش آزمون دو گروه مداخله و کنترل اختلاف معناداری مشاهده شد (p<۰/۰۵). در نهایت با توجه به رو به افزایش بودن بیماران سرطانی در جامعه و پراکندگی آن ها در نقاط مختلف و پرهزینه بودن و دشواری های عملی روش حضوری و همچنین شدت مشکلات بیماران سرطانی و هزینه های هنگفت کنترل این عوارض توصیه می شود که به روش آموزش الکترونیکی توجه بیشتری گردد و سازمان ها با استفاده از متخصصین ذی صلاح در این زمینه سرمایه گذاری بیشتری نمایند.

کلیدواژه ها:

خودمراقبتی ، آموزش ، آموزش الکترونیکی ، رادیوتراپی