بهبود کیفیت آموزش برای دانش آموزان ناشنوا با اختلالات طیف اوتیسم: چالش ها، نیازها و استراتژی های نوین

جمعیت دانش آموزان ناشنوا/کم شنوا (D/HH) در ایران، به ویژه در استان زنجان، که دارای معلولیت های دیگری نیز هستند، همچنان بیش از ۴۰ درصد است. یکی از گروه های مورد توجه ویژه، دانش آموزان ناشنوا/کم شنوا با تشخیص همزمان اختلالات طیف اوتیسم (ASD) و ناشنوایی است. شیوع ASD در جمعیت ناشنوا/کم شنوا ۱ در ۵۹ نفر است و تصور می شود که این میزان کمتر از واقعیت باشد. همچنین، وجود ناشنوایی در کنار اتیسم می تواند تاثیرات بیشتری بر زبان و ارتباطات داشته باشد. چالش های زبانی این دانش آموزان می تواند شامل محدودیت در بیان احساسات، دشواری در درک زبان غیرکلامی و مشکلات در فراگیری زبان اشاره باشد. وجود دو معلولیت تاثیرگذار بر زبان، نیاز به شیوه های قوی مبتنی بر شواهد را افزایش می دهد. در این تحقیق، مروری بر متون موجود در مورد شیوه های آموزشی برای دانش آموزان ناشنوا/کم شنوا با ASD در مدارس استثنایی استان زنجان انجام شد. هدف از این بررسی، شناسایی شیوه های آموزشی یا مداخلات مورد استفاده در این جمعیت بود. علاوه بر این، جنبه های دیگر مرتبط با شیوه های آموزشی که به طور خاص تحقیقات مداخله ای نبودند نیز مورد بررسی قرار گرفت. جستجوی بولی در پنج پایگاه داده به همراه جستجوی دستی متون، منجر به یافتن نه مقاله بررسی شده شد. این بررسی نشان داد که کمبود منابع و دستورالعمل های موجود برای معلمان و متخصصانی که از دانش آموزان مبتلا به کم شنوایی/ناشنوایی همزمان و اختلال طیف اوتیسم (ASD) حمایت می کنند، وجود دارد. این تحقیق اطلاعاتی در مورد شیوه های آموزشی بالقوه و پیامدهای آن برای آموزش معلمان ارائه داد. پیامدهای تحقیقات آینده نیز تشریح شد.

کلیدواژه ها:

ناشنواکم شنوا ، اختلالات طیف اوتیسم