بررسی جایگاه امنیت سیاسی در سیاست کیفری ایران،منابع فقهی و قرآنی و اسناد بین المللی

امنیت سیاسی به عنوان یکی از ارکان سیاست کیفری جمهوری اسلامی ایران، مفهومی صرفا حقوقی یا امنیتی نیست، بلکه در چارچوبی دینی، ایدئولوژیک و راهبردی معنا می یابد. این پژوهش با هدف بررسی جایگاه امنیت سیاسی در سیاست کیفری ایران، با تکیه بر منابع فقهی، قرآنی و اسناد بین المللی، نشان می دهد که امنیت سیاسی در نظام اسلامی، پیوندی ناگسستنی با مفاهیمی چون ایمان، عدالت، ولایت فقیه و صیانت از هویت دینی دارد.در این چارچوب، مفاهیم کیفری همچون «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام» یا «تشویش اذهان عمومی»، نه ابزار سرکوب، بلکه واکنشی حقوقی به تهدیدات امنیتی مستمر داخلی و خارجی تلقی می شوند. در مقابل، برخی از الگوهای رایج در اسناد حقوق بشری بین المللی، با رویکردی یک سویه و گاه سیاسی شده، این مفاهیم را مبهم و ناقض آزادی های مدنی معرفی می کنند؛ در حالی که یافته های این پژوهش نشان می دهد امنیت سیاسی، خود بستری برای تامین عدالت، حفظ کرامت انسانی و مقابله با مداخلات بیگانه است.در نتیجه، بازنگری در قوانین امنیتی، تنها زمانی مشروع و موثر خواهد بود که مبتنی بر اقتضائات بومی، اصول اسلامی و مصالح راهبردی کشور باشد، نه حاصل فشارها یا نسخه های تجویزی نهادهای بین المللی. امنیت در اندیشه اسلامی، مفهومی چندلایه و عدالت محور است که بدون آن، بقای نظام و حیات اجتماعی مسلمانان ممکن نخواهد بود.

کلیدواژه ها:

امنیت سیاسی ، سیاست کیفری ، فقه سیاسی اسلام ، امنیت سیاسی در قران ، حاکمیت اسلام