جلسات خانگی زنان به مثابه منابع پنهان حل مسائل اجتماعی

بانوان هدف و عامل بسیاری از تغییرات فرهنگی و اجتماعی به شمار می روند. بخش زیادی از شاخصهای دینی، فرهنگی و اجتماعی که در سالهای اخیر دچار تغییرات معمولا ناخوشایند شده اند، محصول تغییر نگاه سبک زندگی و دینداری زنان ایرانی است که هم خودشان نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند و هم به عنوان مادر، همسر، خواهر و دختر، تاثیر به سزایی بر بسیاری از مردان پیرامونشان دارند. آموزش و پرورش، دانشگاه، صداوسیما، سینما، کتاب و فضای مجازی از جمله ابزارهای رایج و در دسترس برای سیاست گذاری و مدیریت فرهنگی در همه ی جوامع و جامعه ی ما است؛ اما در کنار اینها جلسات خانگی زنانه نیز جزو پدیده های بسیار رایج در میان زنان طبقات گوناگون به ویژه طبقات پایینی و متوسط و بیش از همه زنان خانه دار است که هرچند سابقه ای دیرینه و سنتی دارد اما توانسته خود را در فضای مدرن کنونی هم تداوم بخشد. این جلسات از بدیع ترین نهادهای مذهبی جامعه ما است که خوان بابرکت فرهنگ و معارف عالی اسلامی و شیعی را تا کنج خانه ها و درون خانواده های ایرانی گسترده است؛ اما این ظرفیت ارزشمند، اصیل و در حال توسعه همچنان جزو ناشناخته ترین پدیده های اجتماعی است و به فقر علمی درباره ی آن دچاریم. منابع پنهان در ادبیات نوآوری اجتماعی به مجموعه ای از ظرفیت ها، توانمندی ها و ظرفیت هایی اشاره دارد که به طور معمول در فرآیندهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی نادیده گرفته می شوند، اما می توانند نقش مهمی در حل مسائل اجتماعی ایفا کنند. در این مقاله با رویکرد کیفی و مبتنی بر تجربیات مبلغان، فعالان و مدیران جلسات خانگی زنانه به ظرفیت های اجتماعی این نهاد دینی پرداخته ایم.

کلیدواژه ها:

جلسات خانگی زنانه ، مسائل اجتماعی ، نوآوری اجتماعی ، منابع پنهان