پیوند زبان و فطرت از دیدگاه قرآن و نظریات فلسفی

این مقاله به بررسی پیوند عمیق و ناگسستنی میان «فطرت» و «زبان» می پردازد و این ایده را مطرح می کند که زبان صرفا ابزاری اکتسابی نیست بلکه ریشه هایی عمیق در سرشت وجودی انسان دارد. ابتدا مفهوم فطرت از دیدگاههای فلسفی (مانند ادراک بدیهی و وهمی و قرآنی مانند خلقت عام و دین (حنیف تبیین میشود. سپس با تکیه بر نظریه «فطری بودن زبان» نوام چامسکی، استدلال میشود که انسان با یک توانایی ذاتی برای یادگیری زبان متولد میشود در ادامه ویژگیهای فطرت نظیر عمومیت ،ثبات شکوفایی پذیری و ارتباط آن با قلب مورد تحلیل قرار گرفته و چگونگی نمود این ویژگیها در زبان و فرایند یادگیری آن بررسی میشود. هدف این مقاله ارائه در کی جامع از این پیوند بنیادی و تاکید بر اهمیت آن در شناخت انسان و تعامل او با جهان هستی است.

کلیدواژه ها:

فطرت ، زبان ، عقل گرایی ، شاکله