بررسی و چگونگی به کارگیری راهکارهای معلمان برای کاهش اضطراب ریاضی و ارتقای عملکرد دانش آموزان متوسطه اول

هدف از این پژوهش، بررسی و تبیین چگونگی به کارگیری راهکارهای عملی معلمان برای کاهش اضطراب ریاضی و ارتقای عملکرد تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول است. پژوهش حاضر به روش توصیفی-پیمایشی و با استفاده از رویکرد آمیخته انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان ریاضی و دانش آموزان پایه های هفتم تا نهم در منطقه X شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۵ بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، ۴۵ معلم و ۲۷۰ دانش آموز انتخاب شدند. گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اضطراب ریاضی اصلاح شده و آزمون عملکرد تحصیلی در ریاضی بود که روایی و پایایی آنها از طریق تحلیل عاملی تاییدی و آلفای کرونباخ تایید شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) آمار استنباطی (رگرسیون چندمتغیره آزمون t مستقل) تحلیل گردید. نتایج نشان داد به کارگیری راهکارهایی همچون استفاده از آموزش تعاملی، حل مسئله گام به گام، بازخورد مثبت فردی، و ایجاد فضای کم استرس در کلاس درس، به شکل معناداری باعث کاهش اضطراب ریاضی و بهبود نمرات دانش آموزان شد. همچنین، میزان اثرگذاری راهکارها در پایه های پایین تر بیشتر از پایه های بالاتر بود. بر اساس یافته ها، برنامه ریزی آموزشی معلمان باید به گونه ای باشد که همزمان بر کاهش فشار روانی و تقویت اعتماد به نفس دانش آموزان تمرکز داشته و از روشهای فعال یادگیری بهره گیرد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ریاضی ، عملکرد تحصیلی ، تدریس ، معلمان متوسطه اول ، کاهش استرس