تاثیر تمرینات کلیستنیکس بر گلوکز ناشتا و فشارخون زنان مبتلا به سندروم متابولیک

مقدمه و هدف: افزایش چشمگیر موارد ابتلا به سندروم متابولیک در دهه های اخیر، ضرورت توجه به روش های مداخله ای موثر و کم هزینه را دوچندان کرده است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات کلیستنیکس به عنوان شیوه ای ساده و بدون نیاز به تجهیزات خاص، بر گلوکز ناشتا و فشارخون در زنان مبتلا به سندروم متابولیک بود. مواد و روش ها: تعداد ۲۵ زن دارای سندروم متابولیک با میانگین سنی ۷۲/۶ ± ۴۴/۴۷ سال به صورت در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تمرین کلیستنیکس (۱۳ نفر) و کنترل (۱۲ نفر) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته به انجام تمرینات کلیستنیکس شامل ۷ تا ۹ حرکت پرداخت. گروه کنترل از هرگونه فعالیت ورزشی هدفمند پرهیز نمود. متغیرهای آنتروپومتریک و فیزیولوژیک در مراحل پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری و با استفاده از آزمون های شاپیرو-ویلک، تی همبسته و تی مستقل تحلیل شدند. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد تمرینات کلیستنیکس اثر معناداری بر بهبود این دو شاخص های سندروم متابولیک دارد. این مداخله منجر به کاهش قابل توجه در قند خون ناشتا و فشار خون نسبت به گروه کنترل (P < ۰.۰۵ برای همه موارد). نتیجه گیری: تمرینات کلیستنیکس می تواند به عنوان یک رویکرد موثر و در دسترس در بهبود قند خون ناشتا و فشارخون متابولیک در زنان مبتلا مورد توجه قرار گیرد و در برنامه های مداخله ای سلامت محور به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

سندروم متابولیک ، کلیستنیکس ، گلوکز ناشتا ، قندخون ، فشارخون