رتبه بندی موانع صادراتی شرکتهای ایرانی با رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری

مدیریت صادرات یکی از ارکان حیاتی موفقیت سازمانها در عرصه رقابت جهانی است و توانایی بنگاه ها در شناسایی، تحلیل و غلبه بر موانع صادراتی نقش مهمی در ارتقای عملکرد بین المللی آنها دارد. در شرایط اقتصادی و سیاسی پیچیده ایران بسیاری از شرکتها با موانع متنوع و چند بعدی مواجه اند که می تواند فرآیند حضور پایدار در بازارهای خارجی را مختل سازد. هدف این پژوهش رتبه بندی موانع صادراتی شرکتهای ایرانی با تاکید بر ارائه چارچوبی مدیریتی برای اولویت بندی اقدامات اصلاحی است. برای این منظور، از مدل کاوسگیل و ژو به عنوان چارچوب نظری استفاده شد و داده ها از طریق پرسشنامه استاندارد گردآوری گردید. جامعه آماری شامل مدیران و کارشناسان فعال در حوزه صادرات بوده و برای تحلیل داده ها و رتبه بندی موانع از نرم افزار SmartPLS و ضرایب بار عاملی بهره گیری شد. نتایج نشان داد که موانع محیط کلان» مهمترین عامل بازدارنده عملکرد صادراتی است و پس از آن به ترتیب «موانع درون سازمانی»، «موانع بازارهای صادراتی»، «موانع صنعتی» و «موانع مرتبط با محصول قرار میگیرند. این یافته ها از منظر مدیریتی نشان میدهد که راهبردهای توسعه صادرات باید با تمرکز بر مدیریت ریسکهای محیطی تقویت ظرفیتهای داخلی و بهبود مهارت های مدیریتی تدوین شود. بر این اساس پژوهش حاضر ضمن شناسایی اولویتهای بحرانی چارچوبی عملی برای مدیران و سیاست گذاران ارائه میدهد تا منابع و اقدامات خود را به حوزه هایی اختصاص دهند که بیشترین اثر را بر ارتقای مزیت رقابتی و حضور پایدار در بازارهای بین المللی دارند.

کلیدواژه ها:

موانع صادراتی رتبه بندی ، شرکت های ایرانی