تحلیل استراتژیک نگهداشت استعداد پزشکان عمومی در ساختار منابع انسانی سازمانهای درمانی دولتی

هدف پژوهش حاضر، تبیین عوامل موثر بر نگهداشت استعداد پزشکان عمومی در بیمارستانهای دولتی با تمرکز بر نقش سیاستهای یکپارچه منابع انسانی و تجربه ی شغلی ادراک شده است. مطالعه به صورت توصیفی پیمایشی و با رویکرد کمی انجام شد. جامعه ی آماری شامل کلیهی پزشکان عمومی شاغل در بیمارستانهای دولتی کشور بود و با استفاده از نمونه گیری طبقه ای، ۳۷۹ پرسش نامه ی معتبر گردآوری گردید. ابزار گردآوری داده پرسش نامه ای پنج بخشی بر مبنای ادبیات مدیریت استعداد و نتایج پیش مطالعه بود که روایی و پایایی آن به ترتیب با تحلیل عاملی تاییدی و آلفای کرونباخ تایید شد. برای آزمون فرضیه ها از مدل یابی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. نتایج نشان داد تجربه ی شغلی ادراک شده قویترین پیشبین قصد ماندگاری است و ۵۷ درصد واریانس آن را تبیین میکند. در بین سیاستهای منابع انسانی همراستایی راهبردی بیشترین اثر مستقیم و غیر مستقیم را بر قصد ماندگاری داشت ( ۰۰۱۲)، در حالی که مسیر رشد و توسعه مزایای غیرمالی و زیرساخت دیجیتال HR عمدتا از طریق بهبود تجربه ی شغلی اثرگذار بودند. بزرگترین شکاف اهمیت - وضعیت به مسیر رشد شغلی (۱,۵۸) تعلق داشت؛ بدین معنا که پزشکان عمومی فرصت های ارتقای حرفه ای و پژوهشی کافی دریافت نمیکنند آزمون تعدیل نشان داد در بیمارستانهای با محدودیت مالی، اثر مشوق های مالی بر رضایت کاهش مییابد و اهمیت سازوکارهای رشد حرفه ای افزایش میگیرد. یافته ها همگرایی نظریه ی منبع محور و تبادل اجتماعی را تایید میکند و بر ضرورت طراحی بسته های راهبردی سه گانه مسیرهای شغلی چندسطحی، پاداشهای انعطاف پذیر و داشبوردهای تحلیل گر منابع انسانی برای حفظ سرمایه ی انسانی بالینی تاکید دارد. این اقدامات می توانند با کمینه کردن نرخ ترک ،خدمت کیفیت مراقبت و کارایی هزینه ای نظام سلامت دولتی را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

نگهداشت استعداد ، پزشکان عمومی ، تجربه ی شغلی ادراک شده ، همراستایی راهبردی منابع انسانی ، تحلیل کمی ، بیمارستانهای دولتی