توزیع مکانی ویژگی های موج های گرمایی تابستانی در استان تهران طی ۲۰۲۰-۱۹۸۱
محل انتشار: مجله فیزیک زمین و فضا، دوره: 51، شماره: 2
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 8
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JESPHYS-51-2_008
تاریخ نمایه سازی: 12 مهر 1404
چکیده مقاله:
در این پژوهش، تغییرات دهه ای مکانی و زمانی ویژگی های موج های گرمایی تابستانی (Heat Waves) شامل تعداد، فراوانی، مدت، بزرگی و دامنه طی چهار دهه دوره ۲۰۲۰-۱۹۸۱ بر اساس سه نمایه آستانه ای عامل گرمای بیش از حد EHF (Excess Heat Factor)، صدک نودم دمای بیشینه TX (TX۹۰) و صدک نودم دمای کمینه TN (TN۹۰) بررسی شد. امواج گرمایی با استفاده از داده های دمای شبکه ای پایگاه داد بازتحلیل ERA۵-Land (The fifth generation of European ReAnalysis) شناسایی شدند. نتایج نشان داد مجموع و انحراف معیار ده ساله پنج ویژگی HWs در استان تهران، از دهه اول تا بالاترین مقادیر در دهه آخر از نظر زمانی و از نظر مکانی با ناهنجاری مثبت بالاتر در نواحی جنوبی و جنوب غربی افزایش یافت. در دهه آخر به ترتیب ۸/۶۵، ۵/۸۵ و ۴۴ درصد از مساحت استان در هر سه نمایه EHF، TX۹۰ و TN۹۰ شاهد تعداد ۳۵-۲۵ رخداد بودند. شهرستان های پاکدشت، پیشوا، قرچک و ورامین طی دهه ۱۹۸۱-۱۹۹۰ نسبت به میانگین ۴۰ ساله این نمایه، به ترتیب ۸/۱۷، ۱۸ و ۱۷ تعداد کمتر امواج گرمایی بر اساس نمایه های EHF، TN۹۰ و TX۹۰ تجربه کرده اند. در مقابل، برای دهه آخر، نمایه EHF با مقدار بیشینه ۶/۲۵ رخداد (۸/۲۰ برای TN۹۰ و ۲۴ رخداد برای TX۹۰)، بیشترین تفاوت را با میانگین ۴۰ ساله این ویژگی نشان داد. افزایش بزرگی و دامنه موج های گرمایی در دهه های پایانی، نشان دهنده داغ تر شدن موج های گرمایی در کنار افزایش مدت و فراوانی آنهاست. با توجه به روند افزایشی مشاهده شده، نیاز به برنامه ریزی شهری و کشاورزی برای سازگاری با این رخداد وجود دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Mansoureh Kouhi
پژوهشکده اقلیم شناسی و تغییر اقلیم، پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو، مشهد، ایران.
Ebrahim Asadi Oskouei
پژوهشکده اقلیم شناسی و تغییر اقلیم، پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو، مشهد، ایران.
Mehdi Rahnama
پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو، تهران، ایران.
Fatemeh Abbasi
پژوهشکده اقلیم شناسی و تغییر اقلیم، پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :