مطالعه نقش محیط های یادگیری انعطاف پذیر در بهبود کیفیت آموزش و پرورش نوین

محیط های یادگیری انعطاف پذیر به عنوان یکی از رویکردهای نوین در نظام های آموزشی، در دهه های اخیر مورد توجه بسیاری از پژوهشگران و سیاست گذاران آموزشی قرار گرفته است. این محیط ها با فراهم آوردن فرصت های یادگیری متنوع، شخصی سازی شده و سازگار با نیازهای فردی دانش آموزان، می توانند نقشی اساسی در ارتقای کیفیت فرآیند یاددهی یادگیری ایفا کنند. در این چارچوب، استفاده از فناوری های نوین، تغییر در طراحی فضاهای آموزشی، و بهره گیری از الگوهای یادگیری فعال و مشارکتی، امکان ایجاد یادگیری عمیق، خلاق و ماندگار را افزایش می دهد. مطالعات نشان داده اند که محیط های یادگیری انعطاف پذیر، علاوه بر ارتقای کیفیت آموزش، موجب افزایش انگیزش، تقویت مهارت های حل مسئله و تفکر انتقادی، و همچنین رشد توانایی های ارتباطی و اجتماعی دانش آموزان می شوند. هدف این پژوهش مروری، تحلیل نقش محیط های یادگیری انعطاف پذیر در بهبود کیفیت آموزش و پرورش نوین و تبیین کارکردها، فرصت ها و چالش های پیش روی آن در نظام آموزشی ایران است.

کلیدواژه ها:

محیط های یادگیری انعطاف پذیر ، کیفیت آموزش ، نوآوری آموزشی ، یادگیری فعال ، فناوری آموزشی.