نقش هوش مصنوعی در شناسایی نیازهای آموزشی فردی معلمان و پیشنهاد مسیر توسعه حرفه ای شخصی سازی شده

تحولات سریع در عرصه دانش و فناوری موجب شده است که توسعه حرفه ای معلمان بیش از هر زمان دیگری اهمیت یابد. در نظام آموزشی ایران، بخش عمده برنامه های ارتقای حرفه ای به صورت عمومی و یکنواخت برگزار می شود و همین امر باعث فاصله میان آموزش های ارائه شده و نیازهای واقعی معلمان گردیده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش مصنوعی در شناسایی نیازهای آموزشی فردی و طراحی مسیرهای توسعه حرفه ای شخصی سازی شده انجام گرفته است. در این مطالعه با بهره گیری از ترکیب داده های کیفی و کمی، دیدگاه معلمان و شواهد آموزشی تحلیل شد تا امکان طراحی چارچوبی نوین برای ارتقای اثربخشی آموزش های معلمان فراهم گردد. یافته ها نشان می دهد که استفاده از الگوریتم های هوش مصنوعی می تواند الگوهای فردی تدریس را آشکار ساخته و مسیرهای رشد متناسب با شرایط واقعی هر معلم ارائه دهد. چنین رویکردی علاوه بر ارتقای کیفیت تدریس، موجب افزایش انگیزه و رضایت شغلی معلمان می شود و در سطح کلان به بهبود عدالت آموزشی و کاهش شکاف میان مدارس با امکانات متفاوت کمک می کند. با وجود این، محدودیت هایی همچون زیرساخت های فناورانه ناکافی، نگرش های سنتی و محدودیت های مالی می تواند مانع اجرای کامل این الگو شود. در مجموع، نتایج نشان می دهد که هوش مصنوعی در صورت استفاده آگاهانه و بومی سازی شده، ظرفیتی جدی برای تحول در توسعه حرفه ای معلمان و ارتقای کیفیت آموزش در مدارس ایران دارد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، توسعه حرفه ای معلمان ، نیازسنجی آموزشی ، شخصی سازی یادگیری ، انگیزه شغلی ، عدالت آموزشی ، نوآوری آموزشی