مطالعه اثرات یادگیری فعال بر کاهش استرس و بهبود خودتنظیمی هیجانی دانش آموزان

هدف اصلی این مقاله ترویجی، بررسی و تحلیل جامع اثرات به کارگیری روش های یادگیری فعال بر کاهش سطح استرس و ارتقای مهارت های خودتنظیمی هیجانی در میان دانش آموزان است. در دنیای پرتنش امروز، دانش آموزان با فشارهای تحصیلی، اجتماعی و شخصی متعددی روبرو هستند که می تواند منجر به استرس مزمن و اختلال در توانایی مدیریت هیجانات شود. این وضعیت نه تنها بر سلامت روان، بلکه بر عملکرد تحصیلی و رشد شناختی آن ها نیز تاثیر منفی می گذارد. رویکردهای تدریس سنتی که مبتنی بر انتقال یک طرفه اطلاعات از معلم به دانش آموز است، اغلب نمی توانند به اندازه کافی دانش آموزان را در فرآیند یادگیری درگیر کرده و به نیازهای روانی-اجتماعی آن ها پاسخ دهند. در مقابل، یادگیری فعال با تاکید بر مشارکت، همکاری، حل مسئله و تفکر انتقادی، محیطی آموزشی ایجاد می کند که در آن دانش آموزان نقش محوری در ساخت دانش خود ایفا می کنند. این مقاله با مرور مبانی نظری و یافته های پژوهشی موجود، به این موضوع می پردازد که چگونه یادگیری فعال از طریق افزایش احساس خودمختاری، شایستگی و تعلق، به کاهش عوامل استرس زا در محیط کلاس کمک می کند. همچنین، این رویکرد با فراهم آوردن فرصت هایی برای تعاملات اجتماعی سازنده و مواجهه با چالش های شناختی در یک چارچوب حمایتی، به دانش آموزان کمک می کند تا راهبردهای موثرتری برای شناسایی، درک و مدیریت هیجانات خود توسعه دهند. بررسی ها نشان می دهد که فعالیت هایی مانند بحث های گروهی، یادگیری مبتنی بر پروژه، و بازی های آموزشی، با تقویت مهارت های ارتباطی و افزایش انگیزه درونی، می توانند به عنوان سپری در برابر فشارهای روانی عمل کرده و به بهبود خودتنظیمی هیجانی منجر شوند. در نهایت، این مقاله نتیجه گیری می کند که ترویج و پیاده سازی یادگیری فعال در نظام های آموزشی، یک راهبرد کلیدی برای پرورش نسلی سالم تر، مقاوم تر و خودآگاه تر است که نه تنها در زمینه تحصیلی، بلکه در تمام جنبه های زندگی قادر به مدیریت موثر چالش ها خواهد بود.

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، استرس تحصیلی ، خودتنظیمی هیجانی ، سلامت روان ، روش های تدریس.