نقش علوم رفتاری در طراحی مراکز تفریحی با محوریت تعاملات اجتماعی

این پژوهش نقش علوم رفتاری را در طراحی مراکز تفریحی با هدف تقویت تعاملات اجتماعی و ارتقای کیفیت زندگی شهری بررسی می کند. هدف اصلی شناسایی راهکارهای طراحی انسان محور برای بهبود تعاملات اجتماعی حس تعلق و سرمایه اجتماعی در فضاهای عمومی است. این مطالعه با رویکرد توصیفی-تحلیلی از طریق تحلیل منابع علمی، مطالعات کتابخانه ای، مشاهده میدانی، و بررسی مطالعات موردی مانند پارک ملت، پارک آب و آتش، و باغ زندگی یزد انجام شد. یافته ها نشان می دهند که قرارگاه های رفتاری، مانند آلاچیق های مدرن با کاشی کاری سنتی، فضاهای مکان سوم نظیر کافه ها و مبلمان انعطاف پذیر مانند نیمکت های متحرک، تعاملات غیررسمی را تقویت می کنند. این طراحی ها با بهره گیری از نورپردازی، ملایم رنگ های گرم، و المان های بومی مانند حوض های سنتی حس هویت و مالکیت را در کاربران تقویت کرده و سرمایه اجتماعی را افزایش می دهند. استفاده از روان شناسی محیطی در چیدمان فضا و فناوری های تعاملی مانند اپلیکیشن های واقعیت افزوده و حسگرهای هوشمند، مشارکت گروه های مختلف سنی و فرهنگی را بهبود می بخشد. محدودیت های مالی و تفاوت های فرهنگی با طراحی مشارکتی، استفاده از مواد محلی مانند سنگ تراورتن و تحلیل های رفتاری میدانی قابل مدیریت هستند. پیشنهاد می شود معماران با آموزش روان شناسی محیطی و بهره گیری از داده های رفتاری فضاهای پویا و پاسخگو به نیازهای اجتماعی خلق کنند. این پژوهش راهکارهایی عملی برای طراحی مراکز تفریحی ارائه می دهد که می توانند به عنوان الگویی برای توسعه پایدار شهری و تقویت پیوندهای اجتماعی در ایران مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

علوم رفتاری ، تعاملات ، اجتماعی ، قرارگاههای رفتاری ، مکان سوم ، مراکز تفریحی