شناسایی مناطق مستعد نوسازی شهری و تحلیل عوامل موثر از منظر افزایش سرزندگی

در چارچوب سیاستهای شهری مردم محور و پایدار، شناسایی پتانسیل نوسازی بر اساس افزایش سرزندگی برای تلاشهای بازسازی شهری بسیار مهم است. این مقاله دادههای تراکم جمعیت، دادههای قیمت مسکن و دادههای محیط ساخته شده را برای بررسی ویژگیهای الگوی فضایی منطقه اصلی هاربین با استفاده از تحلیل خودهمبستگی فضایی جمع آوری کرد. بر اساس این یافتهها، یک مدل رگرسیون وزنی جغرافیایی (GWR) برای تجزیه و تحلیل بیشتر مکانیسمهای تاثیرگذار عوامل مرتبط ساخته شد. این تجزیه و تحلیل، عدم تعادلهای توسعه فضایی قابل توجهی را در منطقه اصلی هاربین نشان داد که با توسعه متمایز و ناهموار سرزندگی اجتماعی و اقتصادی بین شهر قدیمی و مناطق تازه ساخته شده مشخص میشود. نکته قابل توجه این است که در برخی مناطق شدت ساخت و ساز با سطوح سرزندگی اجتماعی و اقتصادی همسو نیست و این نشان دهنده فرصتهای بالقوه برای نوسازی شهری است. علاوه بر این، بررسی عوامل موثر کلیدی نشان داد که دسترسی به امکانات تجاری و شدت توسعه بیشترین تاثیر مثبت را بر سرزندگی اجتماعی داشته است. در مقابل، قدمت ساخت و ساز و توزیع امکانات آموزشی همبستگی مثبت قوی با سرزندگی اقتصادی نشان داد. این مطالعه با مشخص کردن واضح مناطق خاص با پتانسیل نوسازی شهری توصیف دقیقی از الگوی توسعه شهری در هاربین ارائه داد. علاوه بر این با به تصویر کشیدن تغییرات محلی در عوامل تاثیرگذار، مبانی تحلیلی و مراجع عینی برای برنامه ریزی شهری در مکانهای مورد نظر ایجاد شد. در نهایت، این تحقیق بینشها و چارچوبهای جدیدی را برای تحلیلهای نوسازی شهری که برای سایر مناطق قابل اجرا هستند، ارائه میدهد.

کلیدواژه ها:

نوسازی شهری ، شناسایی مناطق نوسازی ، خودهمبستگی مکانی