مزایا و معایب یادگیری ترکیبی در نظام آموزش و پرورش

یادگیری ترکیبی به عنوان یک رویکرد آموزشی یکپارچه که بهترین عناصر آموزش سنتی حضوری را با فرصت های یادگیری آنلاین مبتنی بر فناوری ادغام می کند، به طور فزاینده ای به عنوان پارادایم غالب در نظام های تعلیم و تربیت در سراسر جهان ظهور کرده است. این رویکرد با وعده ارائه تجارب یادگیری انعطاف پذیرتر، شخصی سازی شده تر و جذاب تر، پاسخی به محدودیت های ذاتی مدل های آموزشی صرفا حضوری یا صرفا آنلاین ارائه می دهد. با این حال، پیاده سازی موفقیت آمیز یادگیری ترکیبی فراتر از یک انتخاب فنی ساده بوده و نیازمند یک بازنگری عمیق در پداگوژی، طراحی آموزشی و ساختارهای حمایتی است. این مقاله مروری با هدف ارائه یک تحلیل جامع و متوازن، به بررسی نظام مند مزایا و معایب یادگیری ترکیبی در نظام آموزش و پرورش می پردازد. در این راستا، با تکیه بر ادبیات گسترده پژوهشی، مزایای کلیدی این رویکرد از جمله افزایش انعطاف پذیری، ارتقای مشارکت و انگیزه دانش آموزان، توسعه مهارت های خودراهبری، و پتانسیل بهبود نتایج تحصیلی مورد کاوش قرار می گیرد. در مقابل، چالش ها و معایب ذاتی آن، نظیر شکاف دیجیتال، نیاز مبرم به توسعه حرفه ای معلمان، افزایش حجم کاری، مسائل فنی و زیرساختی، و پیچیدگی های ارزیابی نیز به تفصیل تحلیل می شوند. نتایج این بررسی نشان می دهد که یادگیری ترکیبی یک راه حل جادویی نیست، بلکه یک رویکرد قدرتمند است که موفقیت آن به شدت به "ادغام متفکرانه" فناوری و پداگوژی، حمایت سازمانی، و آمادگی همه ذی نفعان بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، آموزش آنلاین ، آموزش حضوری ، مشارکت دانش آموز ، فناوری آموزشی ، طراحی آموزشی