نظام آموزش نسل چهار: شناسایی فناوری های نوین و امکان سنجی پیاده سازی آن در دانشگاه های کشور

جهان امروز در حال تجربه یک موج تغییر با فناوری های دیجیتال و تغییرات فنآورانه است که روندها را تعیین می کنند و بر هر جنبه ای از زندگی تاثیر می گذارد، فناوری های جدید زندگی انسان را به طرق مختلف بهبود می بخشد. برای همگام شدن با این موج تغییر، باید نظام آموزشی کشور را به روز کرد تا این تغییرات از سنین پایین تر در اولویت قرار گیرد. این شامل ادغام فناوری ها در سرفصل آموزشی و پرورش یک محیط یادگیری است تا نوآوری و حل مسئله را تشویق کند و از آن به عنوان آموزش ۰/۴ یاد می شود. هدف از این مقاله شناسایی فناوری هایی که لازمه ی پیاده سازی آموزش ۰/۴ است، می باشد و پس از شناسایی بررسی می کند که آیا مراکز آموزش عالی امکان پیاده سازی این فناوری ها را دارد یا خیر؟. برای دستیابی به این هدف بیش از ۷۰ مقاله منتشر شده لاتین موردمطالعه قرار گرفت. با توجه به هدف تحقیق، روش تحقیق آمیخته (کیفی-کمی) برای انجام تحقیق مورد استفاده قرار گرفت. این پژوهش از منظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی-پیمایشی و شیوه گردآوری داده ها اسنادی-کتابخانه ای و میدانی می باشد. پس از بررسی کامل مقالات تعداد ۲۷ مضمون پایه شناسایی شد که در ۷ دسته مضمون سازمان دهنده ی: ۱-فناوری های ارتباطی و شبکه، ۲- محتوای تعاملی، ۳- فناوریهای مبتنی برهوش مصنوعی، ۴-فناوری های آموزشی، یادگیری و تعاملی ۵-  فناوری های دیجیتال، ۶- فناوری های واقعیت و شبیه سازی، ۷- فناوری نوآورانه قرار گرفت و در نهایت مضامین سازمان دهنده در ۲ دسته بندی فراگیر،۱- فناوریهای ارتباطی و آموزشی و ۲- فناوریهای نوین و هوش مصنوعی قرار گرفتند. پس از تهیه و توزیع پرسشنامه، باتحلیل داده های بدست آمده از ۶ دانشگاه کشور جهت امکان سنجی پیاده سازی این فناوری ها نتیجه شد که دانشگاه ها آمادگی لازم جهت تهیه و بکارگیری فناوری های مرتبط با نظام آموزش نسل ۰/۴ را ندارند.

کلیدواژه ها:

آموزش ۰/۴ ، آموزش مهندسی ، فناوری های آموزشی ، آموزش عالی ، صنعت ۰/۴