اثربرنامه های آموزش مهارت جرات ورزی بر روابط همسالان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر برنامه های آموزش مهارت جرات ورزی بر بهبود کیفیت روابط همسالان در دانش آموزان دوره متوسطه اول است. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه هشتم یکی از مدارس شهر … در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۵ بود که ۶۰ نفر از آن ها با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۳۰ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش برنامه مهارت جرات ورزی (با محتوای مبتنی بر الگوی آلبرتی و امونز، ۲۰۱۷) قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه روابط همسالان (Peer Relations Questionnaire) بود که پایایی و روایی آن در مطالعات پیشین تایید شده است. داده ها با روش تحلیل کوواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که آموزش جرات ورزی به طور معناداری موجب افزایش نمرات کیفیت روابط همسالان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (F(۱,۵۷)=۱۴.۶۲,p<۰.۰۰۱,η۲=۰.۲۰F(۱,۵۷) = ۱۴.۶۲, p < ۰.۰۰۱, \eta^۲ = ۰.۲۰F(۱,۵۷)=۱۴.۶۲,p<۰.۰۰۱,η۲=۰.۲۰). این نتایج بیانگر کارآمدی برنامه های جرات ورزی در ارتقاء تعامل مثبت میان دانش آموزان و کاهش تعارضات بین فردی است.

کلیدواژه ها:

جرات ورزی ، روابط همسالان ، مهارت های اجتماعی ، آموزش ، دانش آموزان