تبیین عوامل موثر بر تحقق پذیری نوآوری اجتماعی در بازآفرینی شهری

اهمیت نوآوری اجتماعی برای رویارویی موفقیت آمیز با چالش های مختلف، آن را به خط مقدم توسعه شهری آورده است. نوآوری اجتماعی راه حل هایی را به منظور بهبود وضعیت موجود و افزایش کیفیت زندگی برای افراد و جامعه ارائه می دهد و به دنبال توسعه راه حل های نوآورانه برای حل چالش های اجتماعی شهرها است. با توجه به نیاز به تغییر متناسب با نیازهای زمانی، نوآوری اجتماعی می تواند با غلبه بر ناکارآمدی سیاست ها و راه حل های قدیمی گام موثری در بازآفرینی شهری بردارد. بر همین اساس مهم ترین هدف پژوهش حاضر تبیین عوامل موثر بر تحقق پذیری نوآوری اجتماعی در بازآفرینی شهری می باشد. این پژوهش از نظر هدف در حیطه پژوهش های کاربردی و از نظر روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از مطالعات کتابخانه ای- اسنادی و روش های تحلیل محتوای کیفی و استدلال منطقی به منظور تدوین چارچوب مفهومی پژوهش بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش به این صورت است که در بازآفرینی مبتنی بر نوآوری اجتماعی پنج بازیگر اصلی که شامل دولت، شهروندان، سازمان های مدنی، دانشگاه، و شرکت های خصوصی می باشند به ایفای نقش می پردازند. شهروندان نیز در این نوع بازآفرینی نقش های مختلفی کسب می کنند که عبارتند از سنجشگر، اشتراک گذار، همکار، و کارآفرین. همچنین چهار مولفه "توانمندسازی و ظرفیت سازی"، "مشارکت و همکاری"، "راه حل و ایده خلاقانه"، و "تغییر و تحول" به عنوان مهم ترین مولفه های نوآوری اجتماعی در بازآفرینی شهری برجسته می شوند. در نهایت نیز چهار عامل کیفیت حکمروایی شهری، کیفیت اقتصاد محلی، کیفیت پژوهش های شهری، و کیفیت روابط اجتماعی و قدرت به عنوان مهم ترین عوامل تحقق پذیری نوآوری اجتماعی در بازآفرینی شهری شناسایی گردیدند

کلیدواژه ها:

تحقق پذیری ، نوآوری اجتماعی ، بازآفرینی شهری