تغییرات در ساختار و عملکرد قلب در بیماران دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی طی سه نوع مداخله ورزشی

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 20

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_RSPH-2-1_004

تاریخ نمایه سازی: 8 مهر 1404

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: مطالعه حاضر به منظور مقایسه سه نوع تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر ساختار و عملکرد قلب بیماران دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی طراحی شده است.مواد و روش ها: شرکت کنندگان ۴۵ مرد دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی (سن: ۸.۱۱±۵۵.۲۴ سال، وزن: ۱۳.۴±۸۹.۵ کیلوگرم، مدت دیابت: ۶.۴۶±۱۲.۵۱ سال) به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: تمرین هوازی، تمرین مقاومتی، تمرین ترکیبی و کنترل. گروه های تمرینی به مدت ۱۲ هفته روزانه ۲۵ تا ۴۵ دقیقه تمرینات هوازی و مقاومتی را ۳ تا ۵ بار در هفته انجام دادند. آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با آنالیز t وابسته و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ انجام شد. یافته ها: t وابسته افزایش معنی دار PWTS در گروه تمرین هوازی (۰۳۸/۰ = P)، و PWTD در گروه تمرین مقاومتی (۰۳۳/۰ = P) نشان داد. تغییرات (IVSTS)، (IVSTD) و (VO۲max) در هیچکدام یک از گروه های تمرینی معنی دار نبود (۰۵/۰ تمرین مقاومتی (۰۰۸/۰ = P)، ترکیبی (۰۰۱/۰ = P). فشار خون دیاستولی در گروه تمرین ترکیبی (۰۰۵/۰ = P). حداقل ضربان قلب استراحت در گروه های تمرینات هوازی (۰۴۶/۰ = P). متوسط ضربان قلب استراحت در گروه تمرین هوازی (۰۱۲/۰ = P)، تفاوت معنی داری داشتند.نتیجه گیری: تمرینات هوازی و مقاومتی بر ساختار قلب تاثیر می گذارند. بهترین نوع تمرین برای کاهش فشار خون، تمرینات ترکیبی است. تمرینات هوازی در مقایسه با تمرینات مقاومتی و ترکیبی، بیشترین تاثیر را در کاهش ضربان قلب دارد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

الهه پیرعلایی

گروه فیزیولوژی وررزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

بدرخان رشوان اسماعیل

گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران