نقش سواد عاطفی در تقویت مهارت های همدلی و ارتباطی دانش آموزان

هدف این مقاله مروری، تبیین و تحلیل نقش بنیادین سواد عاطفی در تقویت و پرورش مهارت های همدلی و ارتباطی در میان دانش آموزان است. در دنیای پیچیده امروز، موفقیت دانش آموزان تنها به دستاوردهای علمی و شناختی محدود نمی شود، بلکه توانایی درک، مدیریت و ابراز صحیح هیجانات و عواطف، نقشی حیاتی در سلامت روان، تعاملات اجتماعی و موفقیت کلی آن ها ایفا می کند. سواد عاطفی به عنوان توانایی شناسایی، درک، نام گذاری، ابراز و تنظیم هیجانات، سنگ بنای اصلی برای توسعه سایر شایستگی های اجتماعی و عاطفی محسوب می شود. این مقاله با مرور جامع ادبیات پژوهشی و مبانی نظری، استدلال می کند که سواد عاطفی پیش نیازی ضروری برای شکل گیری همدلی است؛ زیرا درک احساسات دیگران مستلزم توانایی درک احساسات خود است. به همین ترتیب، ارتباطات موثر و سازنده نیز در گرو توانایی فرد برای مدیریت هیجانات خود و درک پیام های عاطفی دیگران در طول تعامل است. این پژوهش نشان می دهد که ضعف در سواد عاطفی می تواند منجر به مشکلات ارتباطی، انزوای اجتماعی و کاهش توانایی همدلی در دانش آموزان شود. در مقابل، تقویت این سواد از طریق برنامه های آموزشی مدون، می تواند به شکل گیری محیط های آموزشی مثبت تر، کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و بهبود روابط بین فردی منجر گردد. در نهایت، این مقاله بر ضرورت ادغام آموزش سواد عاطفی در نظام های آموزشی به عنوان یک جزء اساسی از برنامه درسی تاکید می کند تا نسلی همدل تر، با مهارت های ارتباطی قوی تر و سازگارتر با چالش های اجتماعی آینده تربیت شود.

کلیدواژه ها:

سواد عاطفی ، همدلی ، مهارت های ارتباطی ، دانش آموزان ، آموزش و پرورش.