اثربخشی طرحواره درمانی هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی الگوهای ارتباطی و ناگویی خلقی در زنان دارای تعارض زناشویی

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی، الگوهای ارتباطی و ناگویی خلقی در زنان دارای تعارض زناشویی انجام شد. این پژوهش از نوع کاربردی و نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه ی آماری شامل زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ساری در سال ۱۴۰۴ بود. نمونه ی پژوهش شامل ۳۰ نفر بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) گماشته شدند. ابزارهای جمع آوری داده شامل پرسشنامه تعارضات زناشویی (براتی و ثنایی، ۱۳۸۷)؛ پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوای (۱۹۹۱)؛ پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز (۱۹۹۶) و پرسشنامه ناگویی خلقی تونتو (۱۹۹۷) بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیل کواریانس یک متغیری (انکوا) و کواریانس چندمتغیری (مانکوا) انجام شد. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی، الگوهای ارتباطی و ناگویی خلقی در زنان دارای تعارض زناشویی تاثیر دارد. پیشنهاد می شود روان شناسان بالینی و درمانگران در مداخلات خود، به ویژه در زمینه ی دلزدگی زناشویی، الگوهای ارتباطی و ناگویی خلقی در زنان دارای تعارض زناشویی، از این روش درمانی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی هیجان مدار ، دلزدگی زناشویی ، الگوهای ارتباطی ، ناگویی خلقی ، تعارض زناشویی.