تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری آهن بر توان هوازی و بی هوازی مردان ورزشکار نیروهای مسلح

زمینه و هدف: توان هوازی یک شاخص تعیین کننده در توانایی دویدن مکرر با حداکثر سرعت و تسریع در فرآیند بازیافت شناخته می شود. این مطالعه به بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) همراه با مصرف مکمل آهن بر توان هوازی و بی هوازی مردان ورزشکار نیروهای مسلح پرداخت. روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۴۸ مرد ورزشکار (با دامنه سنی ۳۵-۲۵ سال) از نیروهای مسلح شهر خرم آباد به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه همسان قرار گرفتند: ۱) تمرین + مکمل آهن، ۲) تمرین، ۳) مکمل آهن، و ۴) کنترل. پروتکل تمرین برای گروه های تمرینی شامل هشت هفته تمرین تناوبی شدید (سه جلسه ۶۰ دقیقه ای در هفته با شدت ۹۵-۹۰ درصد حداکثر ضربان قلب) بود. پروتکل مکمل یاری برای گروه های مربوطه، مصرف ۱۰۰ میلی گرم فروس سولفات (دو قرص ۵۰ میلی گرمی) قبل و بعد از هر جلسه تمرین به مدت هشت هفته در نظر گرفته شد. توان هوازی (آزمون بالک) و توان بی هوازی (آزمون پرش سارجنت) ۴۸ ساعت قبل و پس از دوره مداخله اندازه گیری شد. داده ها با آزمون t وابسته، آنووا یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری ۰۵/۰ تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که هر سه گروه مداخله (تمرین + مکمل، تمرین، و مکمل) در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معنی داری در توان هوازی و بی هوازی داشتند (P=۰.۰۰۳). اگرچه بین بهبود ایجادشده در گروه های «تمرین + مکمل» و «تمرین» به تنهایی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P=۰.۰۲۶)، اما میزان بهبود توان هوازی در گروه «مکمل به تنهایی» به طور معنی داری کمتر از دو گروه دیگر بود (P=۰.۰۲). نتیجه گیری: به طور کلی، اگرچه ترکیب تمرین تناوبی شدید با مکمل آهن منجر به بهبود توان هوازی و بی هوازی شد، اما این ترکیب برتری معنی داری نسبت به تمرین به تنهایی نداشت. با این حال، با توجه به بهبود مشاهده شده در تمامی گروه های مداخله، به کارگیری تمرینات تناوبی شدید برای ارتقای این شاخص های فیزیولوژیک به ورزشکاران توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

High-intensity interval training ، Iron supplementation ، Aerobic power ، Anaerobic power ، Athletes ، تمرین تناوبی شدید ، مکمل آهن ، توان هوازی ، توان بی هوازی ، ورزشکاران