بررسی نقش ضخامت شیشه و لایه هوایی در افزایش عملکرد حرارتی بازشو پنجره در ساختمان با رویکرد اقلیمی شهر تهران

در دهه های اخیر، بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان ها به دغدغه ای مهم در معماری و مهندسی ساختمان تبدیل شده است، به ویژه در مناطق گرم و خشک مانند تهران. پنجره ها نقش کلیدی در انتقال حرارت دارند و طراحی و انتخاب نامناسب آن ها منجر به افزایش مصرف انرژی (بر اثر افزایش اتلاف حرارتی) در فصول مختلف می شود. داده های کمی ناکافی و نیز عدم بهره برداری از ابزارهای تحلیلی دقیق برای بررسی پارامترهای موثر بر عملکرد حرارتی پنجره ها، سبب ایجاد خلا در دستاورد های کمی مرتبط با این حوزه گردیده است. این پژوهش با هدف ارائه یک چارچوب کمی و تحلیلی در جهت کاهش انتقال حرارتی مربوط به باز شو پنجره ها و نیز در راستای بهبود عملکرد حرارتی آن ها در ساختمان های مناطق گرم و خشک، به ویژه تهران، انجام شده است.تحقیق حاضر مبتنی بر شبیه سازی در نرم افزار Design Builder و نیز استخراج و تحلیل دستاوردهای کمیتی صورت گرفته است. پارامترهایی مانند ضخامت شیشه، تعداد و نوع لایه های هوای داخلی، و انواع عایق بندی، با استفاده از داده های واقعی و شرایط اقلیمی تهران مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نتایج با استانداردهای موجود مقایسه شده تا تاثیر هر عامل مشخص گردد.نتایج نشان می دهد که افزایش ضخامت شیشه، طراحی بهینه لایه های هوایی، و استفاده از عایق مناسب می تواند اتلاف حرارت را به طور قابل توجهی کاهش دهد. این پژوهش، چارچوبی جامع برای طراحی پنجره ها ارائه داده که می تواند به معماران در اتخاذ تصمیمات بهینه در مراحل طراحی کمک کند. یافته ها به عنوان مرجعی برای بهبود بازشوهای نما و کاهش مصرف انرژی در ساختمان های مشابه اقلیمی کاربرد دارند.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی حرارتی پنجره ها ، انتقال حرارت ، اقلیم گرم و خشک تهران ، شبیه سازی انرژی ساختمان ، معماری پایدار