ارزیابی شاخص های تغذیه ای ماهی یال اسبی سر بزرگ در آب های ساحل مکران

مطالعه حاضر با هدف بررسی عادات غذایی ماهی یال اسبی سر بزرگ (Trichiurus lepturus) در آب های سواحل مکران طی مدت یک سال از پاییز ۱۴۰۰ تا تابستان ۱۴۰۱ انجام شد. نمونه برداری به صورت فصلی  و با کالبد شکافی تعداد ۱۲۰ نمونه ماهی صید شده در مکان های تخلیه صید واقع در  سه صیدگاه چابهار، رمین و بریس در سواحل مکران محدوده  استان سیستان و بلوچستان انجام شد. دامنه طول کل و وزن ماهی ها به ترتیب بین ۲۱.۳۳ ± ۷۳.۵۳ سانتی متر و ۲۷۰.۷ ± ۵۰۱.۷۲ گرم متغیر بود. نتایج بررسی ترکیب غذایی نشان داد که رژیم غذایی این گونه غالبا شامل ماهیان نیمه هضم شده بوده و طعمه های اصلی شناسایی شده نیز شامل ماهیان شوریده، موتو، حسون، میگو،  خرچنگ، اسکوئید و هشت پا بودند. نتایج شاخص های تغذیه ای نشان داد که این ماهی با دارا بودن میانگین طول نسبی روده ۰.۵۲ سانتی متر گوشتخوار بوده و عمدتا از ماهیان تغذیه می نماید. نتایج شاخص معدی-بدنی نشان داد که این گونه ماهی در فصل پائیز بالاترین و در فصل تابستان کمترین سطح تغذیه را دارد. بالاترین شاخص وضعیت در فصل پائیز با مقدار ۰.۱۵±۱.۷ و پائین ترین آن در تابستان با مقدار ۰.۹±۱.۱ محاسبه شد که نشان داد  این گونه در آب های ساحلی چابهار دارای شرایط زیستی خوب و مناسبی می­باشد. نتایج مربوط به شاخص عددی ترکیب غذا در فصول مختلف نشان داد که طعمه ماهیان نیمه هضم شده نسبت به نرم تنان و سخت پوستان دارای شاخص عددی و اهمیت بیشتری هستند. در مجموع ماهی یال اسبی سربزرگ از نظر تغذیه ای گوشتخوار و نسبتا پرخور و وضعیت آن از لحاظ چاقی خوب بوده و در آب های ساحلی مکران از نظر وضعیت تغذیه ای و زیستی در شرایط مناسبی قرار دارد و عمدتا از ماهیان کوچک و در درجه بعدی از سخت پوستان و نرم تنان تغذیه می کند.

کلیدواژه ها:

Feeding ecology ، Food item composition ، Trichiurus lepturus ، Makkoran coast ، بوم شناسی تغذیه ، ترکیب غذایی ، یال اسبی سربزرگ ، ساحل مکران.