بررسی تطبیقی دو الگوی منظر آیینی در میادین شهرهای اسلامی و مسیحی (نمونه موردی: میدان صاحب الامر تبریز و میدان سن پیترو واتیکان)

منظر آیینی به لحاظ اصالت و سازگاری خود با تغییرات در طی سالیان سال به خوبی از پس فراز و نشیب های تحولات برآمده و گواه و سند گویایی برای بازشناسی اصول ویژگی های لازم در یک منظر پایدار است. در این پژوهش سعی شده است که پاسخ به این سوال که هویت میدان در سرزمین های مسیحی و اسلامی چه تفاوت هایی داشته و نقش و تاثیر میادین بر بافت پیرامونی خود به چه شکل بوده است و آیا می توان با ارائه راهکارهای مناسب، در جهت احیای میدان تاریخی صاحب آباد تبریز گام های مثبت برداشت و از رو به افول رفتن این میدان جلوگیری کرد و میدان صاحب آباد را به ساختار و شکل اصلی و هویت اصلی خود بازگرداند. هدف از این تحقیق، بررسی تطبیقی مناظر آیینی در دو مختصات مختلف با دو فرهنگ متفاوت ولی با کاربری یکسان می باشد. به دلیل وجود استقرارگاه ها و معماری متفاوت که ادامه زندگی هنوز در هر دو نمونه موردی وجود دارد، میدان صاحب آباد در تبریز و میدان سن پیترو در واتیکان به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شده است. در این پژوهش بر اساس تحلیل محتوا و راهبرد تاریخی - تطبیقی به مطالعه پیشینه تاریخچه شکل گیری و تحولات و دگرگونی های مرحله به مرحله دو میدان در روند تاریخ پرداخته و در پایان با مطالعه تطبیقی طرحواره ترسیم شده، و تشابهات و تفاوت های ساختار کالبدی و کارکردی بررسی و شناسایی شده اند. یافته ها خبر از وجود کمترین اشتراکات در پیشینه قبل از احداث دو مجموعه و کمترین افتراق در وضع موجود آن ها داشته است و همچنین نتایج حاکی از آن است که میدان صاحب آباد در طی دوران تاریخی و مخصوصا در دوران صفوی دستخوش تحولات زیادی گردیده است. در این خصوص شاخص های منظر آیینی تحقیق، به آشکار کردن این موضوع کمک شایانی کرده است.

کلیدواژه ها:

میدان شهری ، منظر آیینی ، سن پیترو ، صاحب الامر تبریز