اثر سطوح مختلف کنسانتره جیره و طول مدت زمان پروار بر عملکرد پرواری و خصوصیات لاشه بره های نژاد لری

سابقه و هدف: یکی از مسائل مهم و اساسی پرورش دام جیره مناسب و اقتصادی است. در طی چند سال اخیر محدودیت منابع خوراک از عمده ترین مشکلات صنعت پرورش دام در کشور محسوب می شود. استفاده از کنسانتره در جیره بره های پرواری در کشور امری عادی و معمول است، ولی آنچه دارای اهمیت است سطح مناسب کنسانتره و طول دوره مناسب پروار برای اقتصادی بودن پرواربندی بره می باشد. براین اساس، با توجه به پروار ۳۲۰ هزار راس بره پرواری در استان لرستان و در راستای ترویج استفاده از نسبت مناسب کنسانتره و طول مدت پروار در پرواربندی بره ها پروژه حاضر با هدف بررسی اثر جیره های با سطوح مختلف کنسانتره و مناسب ترین طول مدت پروار بر عملکرد پروار و خصوصیات لاشه بره های نر نژاد لری انجام شد.مواد و روش ها: بر این اساس تعداد ۵۴ راس بره نر با میانگین سن ۴ ماه و میانگین وزن ۷۵/۰±۳۰ کیلوگرم انتخاب شدند. فاکتورها شامل دو سطح طول مدت پروار (۹۰ یا ۱۲۰ روز) و سه سطح کنسانتره (۶۰، ۷۰ و ۸۰ درصد) بود. جیره های آزمایشی با استفاده از جداول استاندارد احتیاجات غذایی نشخوارکنندگان کوچک و بر اساس احتیاجات بره ۳۰ کیلوگرمی تهیه شد. در پایان آزمایش میزان افزایش وزن روزانه، وزن نهایی، ضریب تبدیل غذایی و خوراک مصرفی محاسبه شده و سپس از هر تیمار سه راس بره کشتار شدند. خصوصیات و صفات لاشه محاسبه شد. داده های عملکرد و صفات لاشه در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی (۳×۲) با دو فاکتور شامل طول مدت پروار در سه سطح و درصد کنسانتره در سه سطح با سه تکرار (هر تکرار شامل سه راس بره) توسط رویه مختلط آنالیز کوواریانس شد. مقایسه میانگین ها با استفاده از آزمون توکی انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد اثر طول مدت پروار و سطح کنسانتره جیره بر افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی معنی دار شد (۰۵/۰>P). بیشترین افزایش وزن روزانه مربوط به بره های تغذیه شده با ۷۰ درصد کنسانتره (۲۳۲ گرم) و مدت پروار ۹۰ روز و کمترین اضافه وزن روزانه در بره های تغذیه شده با ۶۰ درصد کنسانتره (۱۷۸ گرم) و مدت پروار ۱۲۰ روز بود. بره های تغذیه شده با ۷۰ درصد کنسانتره و پروار ۹۰ روز ضریب تبدیل خوراک مناسب تری (۴۱/۶) داشتند. بالاترین بازده لاشه، وزن لاشه سرد بدون دنبه و درصد گوشت لخم مربوط به بره های با مدت پروار ۹۰ روز و ۷۰ درصد کنسانتره بود (۰۵/۰>P). نتایج نشان داد اثر طول مدت پروار و سطح کنسانتره جیره تاثیر معنی داری بر خصوصیات کیفی از جملهpH و رنگ گوشت، ترکیب شیمیایی گوشت شامل میزان رطوبت، پروتئین و خاکستر گوشت نداشته(۰۵/۰P>)، اما بر درصد چربی گوشت معنی دار بود(۰۵/۰>P). نتیجه گیری : این مطالعه مشخص نمود بره های تغذیه شده با ۷۰ درصد کنسانتره و پروار ۹۰ روز به دلیل افزایش وزن بالاتر، ضریب تبدیل غذایی مناسب تر ارجحیت داشتند. همچنین بره های تغذیه شده با ۷۰ درصد کنسانتره و پروار ۹۰ روز درصد چربی کل لاشه کمتر و گوشت لخم بیشتری نسبت به سایر تیمارها داشتند.

کلیدواژه ها:

بره لری ، سطح کنسانتره ، صفات کمی و کیفی لاشه ، عملکرد رشد ، مدت پروار