ارزشیابی کیفی – توصیفی

این مقاله به بررسی ارزشیابی توصیفی در مدارس می پردازد تا نشان دهد چگونه جایگزینی یا تکمیل نمره محوری با ارزیابی توصیفی می تواند فرایند یادگیری را عمیق تر و کارآمدتر سازد. ارزشیابی توصیفی با جمع آوری شواهد چندجانبه از عملکرد دانش آموزان — از جمله مشاهده های کلاسی، کارهای پروژه ای، فعالیت های گروهی و بازخورد مداوم — به توصیف دقیق پیشرفت های یادگیری، فرایندهای تفکر و مهارت ها می پردازد و نقاط قوت و حوزه های نیازمند بهبود را به تفصیل بازنمایی می کند. این رویکرد به تقویت عدالت آموزشی می انجامد زیرا تفاوت های فردی را شناسایی و گزارش ها را با جزئیات بیشتری در اختیار والدین و دانش آموزان قرار می دهد و مشارکت فعال آنان را در فرایند یادگیری تقویت می کند.چارچوب عملی این مقاله شامل شاخص های ارزیابی مبتنی بر معیار، گزارش های توصیفی کوتاه و بلندمدت، بازخورد دوطرفه و جلسات بازاندیشی است که بر فرایند یادگیری و توسعه مهارت های کلیدی متمرکز است. از طریق مرور منابع نظری و مطالعات موردی، تاثیر ارزشیابی توصیفی بر انگیزه، خودکارآمدی، رابطه مدرسه-خانواده و نگرش نسبت به یادگیری تشریح می شود و ملاحظات اجرایی مانند نیاز به تربیت معلمان، همسویی با استانداردهای آموزشی و مدیریت تغییر بررسی می گردد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی : ارزشیابی توصیفی ، بازخورد سازنده ، عدالت آموزشی ، فرایند یادگیری ، بازاندیشی آموزشی ، یادگیری تفکری .