اثربخشی بازی درمانی دلبستگی محور بر رفتارهای بازداری نشده کودکان پیش دبستانی شهرستان نجف آباد

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی بازی درمانی دلبستگی محور بر کاهش مشکلات ارتباطی نجف آباد انجام شد. طرح پژوهشی از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان و مادران دارای فرزند پیش دبستانی شهرستان نجف آباد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند، که از میان آنها ۳۰ نفر به شیوه نمونه گیری دردسترس و بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی و برابر، در دو گروه (۱۵) نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی های گروه آزمایش طی ۹ جلسه ی ۴۵ دقیقه ای برنامه ی بازی درمانی دلبستگی محور (لنتون، ۲۰۲۰) را دریافت نمودند؛ اما آزمودنی های گروه کنترل در این برنامه شرکت نداشتند. ابزار اندازه گیری مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامه مشکلات ارتباطی کودکان حشمتی و همکاران (۱۳۹۷) بود. داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی (کوواریانس) به وسیلهspss۲۳ مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بازی درمانی دلبستگی محور بر رفتارهای بازداری نشده کودکان پیش دبستانی شهرستان نجف آباد تاثیر ندارد، لذا اثربخشی بازی درمانی دلبستگی محور بر رفتارهای بازداری نشده کودکان تایید نشد (p<۰/۰۵).

کلیدواژه ها:

بازی درمانی دلبستگی محور ، رفتارهای بازداری نشده ، کودکان پیش دبستانی