اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر ابرازگری هیجانی، خودکنترلی در نوجوانان دختر دارای تعارض با والدین

هدف از پژوهش حاضر بررسی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر ابرازگری هیجانی، خودکنترلی در نوجوانان دختر دارای تعارض با والدین بود.روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر ۱۶تا ۱۸ ساله(متوسطه دوم)در شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند.ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه نسخه کوتاه شده پرسشنامه تعارض آمیز رابین فاستر(۱۹۸۹)،پرسشنامه ابرازگری هیجانیEEQکینگ و امونز(۱۹۹۰)و پرسشنامه خودکنترلی تانجی و همکاران(۲۰۰۴)بود.دانش آموزان گروه آزمایش تحت ۸ جلسه درمان فراتشخیصی یکپارچه قرارگرفتند.داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS به وسیله روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که دربین دو گروه درنمرات ابرازگری هیجان تفاوت معنا داری وجود دارد .به طوری که درمان فراتشخیصی توانسته است ابرازهیجان را در نوجوانان دختر متعارض با والدین افزایش دهد(۰۵/۰P<).همچنین بین دو گروه در نمرات خودکنترلی تفاوت معنی داری بدست آمد به طوری که درمان فراتشخیصی یکپارچه توانسته است خودکنترلی را در نوجوانان دختر متعارض با والدین افزایش دهد(۰۵/۰P<).برمبنای یافته های این پژوهش می توان روییکرد درمان فراتشخیصی یکپارچه را به منظور کاهش مشکلات مربوط به ابرازهیجان و خودکنترلی در نوجوانان متعارض با والدین به کاربرد.

کلیدواژه ها:

درمان فراتشخیصی یکپارچه ، ابرازگری هیجانی ، خودکنترلی ، تعارض با والدین