آموزش سواد سلامت محیطی درمدارس

سواد سلامت محیطی یکی از مولفه های بنیادین توسعه پایدار سلامت جامعه محسوب می شود. آموزش و نهادینه سازی این سواد در محیط های آموزشی، به ویژه مدارس، می تواند نقش بسزایی در ارتقاء سطح آگاهی، شکل دهی نگرش های مثبت و تقویت رفتارهای مسئولانه در قبال حفاظت از محیط زیست ایفا کند. این امر به نوبه خود به کاهش عوامل تهدیدکننده سلامت فردی و جمعی منجر خواهد شد. پژوهش حاضر با هدف کلان شناسایی و بررسی روش های موثر و اثربخش آموزش سواد سلامت محیطی در مدارس، شناسایی عوامل کلیدی موثر بر موفقیت این رویکرد آموزشی، و در نهایت ارائه راهکارهای عملیاتی و کاربردی برای پیاده سازی جامع و پایدار این آموزش ها در نظام آموزشی کشور ایران، انجام پذیرفت. روش شناسی این تحقیق مبتنی بر رویکردی توصیفی-تحلیلی بوده و با بهره گیری از ابزارهای سنجش معتبر و روایی، به تحلیل داده های جمع آوری شده از جامعه نمونه شامل معلمان و دانش آموزان مقاطع مختلف تحصیلی در شهر تهران پرداخته است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که رویکردهای آموزشی ترکیبی، که شامل آموزش های نظری، فعالیت های عملی، پروژه های میدانی و مشارکت فعال دانش آموزان است، بیشترین تاثیر را در افزایش آگاهی و تغییر رفتارهای زیست محیطی دانش آموزان دارد. همچنین، نقش معلمان آموزش دیده و مجهز به دانش و مهارت های لازم در این زمینه، به طور قابل توجهی بر اثربخشی برنامه های آموزشی افزوده است. در پایان، پیشنهادهایی برای غنی سازی برنامه های درسی، توانمندسازی معلمان، ایجاد زیرساخت های لازم و برقراری ارتباط موثر با سازمان های مرتبط با محیط زیست ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

سواد سلامت محیطی ، آموزش محیط زیست ، مدارس ، توسعه پایدار ، سلامت دانش آموزان ، مشارکت اجتماعی ، رویکردهای آموزشی نوین ، توانمندسازی معلمان ، برنامه ریزی درسی ، عوامل موثر ، راهکارهای اجرایی