بررسی آرسنیک و هیدروشیمی آب آشامیدنی در یکی از شهرهای شمالغرب کشور

مقدمه و اهمیت موضوع: آلودگی طبیعی منابع آب سطحی و زیرزمینی به آرسنیک یک مشکل جهانی می باشد. مواجهه با آرسنیک از طریق آب آشامیدنی می تواند سلامت مصرف کنندگان را به مخاطره اندازد. آلودگی آب آشامیدنی به آرسنیک در مناطق روستایی ایران بطور مکرر گزارش گردیده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی کیفیت منابع تامین کننده آب آشامیدنی در یکی از شهرهای شمالغرب کشور با توجه ویژه به وجود آنومالی آرسنیک به انجام رسید. مواد و روشها: در طی مطالعه نمونه های آب از چاههای تامین آب در مناطق مختلف شهر به همراه آب خروجی تصفیه خانه (نوع منبع آب سطحی) و نمونه شبکه توزیع آب تهیه و برای آنالیز آرسنیک از روش جذب اتمی با کوره گرافیتی و برای سایر آنالیزها از روشهای استاندارد استفاده گردید. نتایج و بحث: بر اساس آنالیزهای صورت گرفته غلظت آرسنیک در نمونه ها از 65/5 تا 05/61 میکرو گرم در لیتر و بطور متوسط 95/19 ± 78/38 میکروگرم در لیتر متفاوت بود. وجود غلظتهای 6 برابر حد مجاز نشان دهنده وجود تشکیلات زمین شناسی حاوی آرسنیک در منطقه می باشد. کیفیت آب خروجی از تصفیه خانه آب نسبت به آرسنیک قابل قبول بود ( 46/9 میکرو گرم در لیتر) از نظر میزان املاح نیز مقدار هدایت الکتریکی آب تصفیه خاه 789 میکروزیمنس بر سانتی متر اندازه گیری شد. در نمونه های آب زیرزمینی مقدار هدایت الکتریکی 150 ± 1580 میکرو زیمنس بر سانتی متر و مقدار آرسنیک بطور متوسط 16± 42 میکرو گرم در لیتر بود. ارتباط معنی داری بین غلظت آرسنیک با مقدار هدایت الکتریکی، سدیم، پتاسیم و کلرور مشاهده گردید. نوع آبهای زیرزمینی در 70 % موارد بیکربناته سدیک بود. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن جمعیت شهر بررسی شده (حدود 500 هزار نفر) و اثرات بهداشتی ناشی از مواجهه با آرسنیک لازم است موضوع بطور جدی مورد توجه قرار گرفته و استراتژیهای کاهش آرسنیک در آب آشامیدنی به اجرا در آید.

کلیدواژه ها:

آب آشامیدنی ، کیفیت فیزیکوشیمیایی ، آرسنیک ، آلودگی