تحلیل و بررسی ارتباط میان اهداف تحصیلی به عنوان شاخصی از جهت گیری و انگیزه یادگیری و مهارت های خودتنظیمی در کنترل رفتار و هیجانات دانش آموزان

اهداف تحصیلی به عنوان معیارهای تعیین کننده جهت گیری یادگیری و انگیزه دانش آموزان در فرایندهای تحصیلی نقش مهمی ایفا می کنند. آنان نشان دهنده انتظارات و مقاصد دانش آموزان در حیطه یادگیری بوده و می توانند راهنمایی کننده رفتارها و تلاش های آنان در جهت رسیدن به موفقیت باشند. از سوی دیگر، خودتنظیمی مهارتی ضروری است که به دانش آموزان کمک می کند تا رفتارها، هیجانات و فرایندهای یادگیری خود را کنترل کرده و با توجه به اهداف تعیین شده برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی نمایند. پژوهش های متعدد ارتباط مثبتی میان اهداف تحصیلی مشخص و مهارت های خودتنظیمی گزارش کرده اند که بیانگر این است دانش آموزانی که اهداف روشن، بلندمدت و مشخص دارند، به طور موثرتر از توانایی های خودتنظیمی برای مدیریت زمان، منابع و هیجانات بهره می برند.خودتنظیمی شامل توانایی های شناختی، فراشناختی و هیجانی است که به دانش آموزان اجازه می دهد علاوه بر کنترل خود، انگیزه خود را حفظ کرده و در مواجهه با موانع، پشتکار و تمرکز خود را افزایش دهند. هدف گذاری تحصیلی به عنوان محرک درونی، دانش آموزان را به سمت تلاش هدفمند سوق می دهد و موجب ارتقاء مهارت های برنامه ریزی و سازماندهی فعالیت های یادگیری می شود. هنگامی که دانش آموزان اهداف تحصیلی خود را به وضوح تعریف می کنند، موانع را بهتر مدیریت کرده و استفاده بهتری از استراتژی های خودتنظیمی می کنند. این امر باعث افزایش خودکارآمدی و کنترل موثرتر رفتارها و هیجانات می شود.یافته ها نشان می دهد که خودتنظیمی به عنوان واسطه ای موثر در رابطه میان اهداف تحصیلی و عملکرد تحصیلی قرار دارد؛ یعنی اهداف تحصیلی باعث تقویت خودتنظیمی شده که این خودتنظیمی به نوبه خود منجر به افزایش موفقیت تحصیلی می شود. دانش آموزان با مهارت های خودتنظیمی بالا، قادرند زمان مطالعه و انرژی خود را به بهینه ترین شکل مدیریت کنند، تمرکز و توجه شان را حفظ کرده و با استرس و هیجانات منفی مقابله کنند. همچنین، این دانش آموزان از نظر عاطفی آمادگی بیشتری برای مواجهه با چالش های یادگیری دارند و انعطاف پذیری ذهنی بیشتری در رویارویی با مشکلات نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، اهداف تحصیلی ، معلم