اثر تربیت مثبت بر کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تربیت مثبت بر کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان ابتدایی انجام شده. تربیت مثبت به عنوان رویکردی آموزشی مبتنی بر احترام متقابل، تشویق رفتار مطلوب و آموزش مهارتهای اجتماعی در سالهای اخیر به عنوان جایگزینی موثر برای شیوههای سنتی انضباطی مورد توجه قرار گرفته است. این تحقیق با استفاده از روش مروری نظام مند به تحلیل شواهد علمی داخلی و خارجی پرداخته و اصول کارکردها و چالشهای اجرای این رویکرد در مدارس ابتدایی ایران را بررسی کرده است. یافتهها نشان میدهد تربیت مثبت با ایجاد محیط یادگیری امن و حمایت کننده، کاهش معنادار رفتارهای پرخطر همچون پرخاشگری، بی انضباطی و بی توجهی به قوانین را به همراه دارد. همچنین این رویکرد با تقویت مهارتهای اجتماعی، همدلی، مسئولیت پذیری و خودکنترلی، زمینه ساز بهبود عملکرد تحصیلی و افزایش رضایت از مدرسه در دانش آموزان میشود. نقش معلمان، همکاری خانواده، پشتیبانی مدیران و همسویی سیاستهای آموزشی از عوامل کلیدی در اثر بخشی این برنامه است. با این حال در ایران چالشهایی همچون کمبود آموزشهای تخصصی برای معلمان، فشار زمانی برنامه درسی، نبود منابع بومی کافی و مقاومت فرهنگی، مانع از اجرای کامل آن شده است. بر این اساس پیشنهاد میشود که اصول تربیت مثبت در سیاستهای رسمی آموزش و پرورش ادغام شده، آموزشهای ضمن خدمت برای معلمان طراحی و بستر همکاری خانه مدرسه تقویت شود. نتایج این مطالعه میتواند به سیاست گذاران، مدیران و معلمان برای ایجاد محیطهای آموزشی موثر و ارتقای سلامت روانی اجتماعی دانش آموزان کمک کند.

کلیدواژه ها:

تربیت ، مثبت ، مشکلات ، رفتاری ، آموزش ، ابتدایی ، محیط یادگیری ، مثبت