گروه بندی ناهمگن بر اساس تواناییهای متفاوت و تاثیر آموزش همسال به همسال یا همشاگری در کلاس درس بر اساس نظریه منطقه تقریبی رشد ویگوتسگی

هدف این مقاله بررسی گروه بندی ناهمگن در کلاس درس و تحلیل تاثیر آموزش همسال به همسال (همشاگردی) بر فرآیند یادگیری دانش آموزان با تکیه بر نظریه منطقه تقریبی رشد ویگوتسکی است. در ابتدا اهمیت تعاملات اجتماعی و کار گروهی در آموزش نوین مورد تاکید قرار می گیرد و گروه بندی ناهمگن به عنوان راهبردی برای سازماندهی دانش آموزان با تواناییهای متفاوت معرفی می شود. این مقاله به تفصیل به بررسی چگونگی پیاده سازی آموزش همسال به همسال در بستر گروههای ناهمگن می پردازد، جایی که دانش آموزان نقش معلم و دانش آموز را برای یکدیگر ایفا می کنند. مبنای نظری اصلی این بررسی نظریه منطقه تقریبی رشد ویگوتسکی است که بر نقش حیاتی تعامل با دیگری آگاه تر در ساخت دانش تاکید دارد. مفهوم داربست سازی نیز به عنوان سازوکاری که از طریق آن همسالان توانمندتر دانش آموزان دیگر را در منطقه تقریبی رشدشان یاری می کنند تبیین می شود. مقاله به تحلیل تاثیرات گسترده این ترکیب گروه بندی ناهمگن و آموزش همسال به همسال بر ابعاد مختلف یادگیری می پردازد. این تاثیرات شامل افزایش قابل ملاحظه در پیشرفت تحصیلی از طریق تعمیق درک مفاهیم برای آموزش دهندگان و دریافت توضیحات متناسب برای یادگیرندگان، تقویت مهارتهای اجتماعی و ارتباطی نظیر همدلی و حل مسئله، کاهش اهمال کاری تحصیلی به دلیل مسئولیت پذیری (متقابل) و افزایش انگیزه درونی دانش آموزان است. در نهایت با اذعان به چالشهای پیاده سازی مانند مدیریت گروه و نیاز به آموزش مهارتها، راهکارهای عملی برای معلمان ارائه می شود. نتیجه گیری مقاله بر هم افزایی بی نظیر گروه بندی ناهمگن و آموزش همسال به همسال، با پشتیبانی نظری از دیدگاه ویگوتسکی به عنوان یک راهبرد قدرتمند برای یادگیری عمیق، فراگیر و پایدار در کلاس درس تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

گروه بندی ناهمگن ، آموزش همسال به همسال ، نظریه ویگوتسکی ، منطقه تقریبی رشد ، داربست سازی