بررسی اثر بخشی آموزش روان درمانی مثبت نگر بر تاب آوری معلمان شاغل در شهرستان شهرکرد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش روان درمانی مثبت نگر بر تاب آوری معلمان شاغل در شهرستان شهرکرد، به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه معلمان شاغل در شهرستان شهرکرد در سال ۱۴۰۴ ۱۴۰۳، تشکیل داد که از این تعداد، ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار تحقیق شامل مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳ و برنامه مداخلهای روان درمانی مثبت نگر با ۸ جلسه بود که گروه آزمایش این آموزش را دریافت کردند در حالی که گروه کنترل چنین مداخله ای دریافت نکرد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از بسته نرم افزاری علوم اجتماعی در دو بخش آمار توصیفی، (میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل پژوهش نشان داد که آموزش روان درمانی مثبت نگر بر تاب آوری معلمان شهر کرد (۰/۷۹۹=p<۰/۰۵ effect size)، موثر است بنابراین بر اساس نتایج حاصل از این ،تحقیق میتوان با استفاده از آموزش روان درمانی مثبت نگر، تاب آوری معلمان را بهبود داد ،لذا برنامه ریزی جهت ارتقاء و توسعه مهارتهای مثبت اندیشی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش روان درمانی ، تاب آوری ، معلمان ، مثبت اندیشی ، شهرکرد