تاثیر آموزش دستور زبان فارسی با روش بدیعه پردازی بر توانایی نگارشی دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه سه تبریز

هدف:آموزش به شیوه بدیعه پردازی، راهی برای پرورش تخیل و کسب و تحلیل اطلاعات است. این پژوهش باهدف بررسی تاثیر آموزش دستور زبان فارسی با روش بدیعه پردازی بر توانایی نگارشی دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه۳ تبریز در دو درس (خاطره نگاری و نثر ادبی) از کتاب نگارش ۳، در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ صورت گرفته است. روش:جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوازدهم ناحیه ۳ آموزش وپرورش تبریز به تعداد ۳۰۰۰ نفر و نمونه آماری شامل دو کلاس ۳۰ نفره از دانش آموزان پایه دوازدهم بود که با شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری به کاررفته در پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته( آزمون پیشرفت تحصیلی در درس نگارش ۳ و دستور زبان فارسی) بود. مداخله آموزشی به شیوه بدیعه پردازی در چهار جلسه برای کتاب نگارش ۳ و دو جلسه برای آموزش دستور زبان فارسی انجام گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها و سنجش فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره با نرم افزار از نرم افزار آماری spss۲۱ استفاده شد. یافته: نتایج پژوهش، نشان داد که آموزش دستور زبان فارسی با روش بدیعه پردازی بر افزایش توانایی نگارشی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه ۳ تبریز تاثیر معنی داری دارد.نتیجه گیری:با توجه به تایید تاثیرآموزش دستور زبان با روش بدیعه پردازی بر افزایش توانایی نگارشی دانش آموزان توصیه می شود برای معلمان در مدارس نیز دوره ها و کلاس هایی باهدف آشنایی با روش تدریس بدیعه پردازی و به تبع تاثیر آن بر یادگیری دانش آموزان برگزار شود.

کلیدواژه ها:

بدیعه پردازی ، دستور زبان ، توانایی نگارش ، دانش آموزان ، دوره دوم متوسطه