ارزیابی اثرات تغییرات اقلیمی بر بارش های مرتبط با MJO در سواحل جنوبی ایران

هدف این پژوهش، بررسی اثرات تغییرات اقلیمی بر نسبت میانگین بارش های همراه شده با نوسان مادن-جولیان در ۱۰ ایستگاه سواحل جنوبی ایران است. برای این منظور، داده های روزانه نوسان MJO مبتنی بر شاخص ویلر و هندون (RMM) و بارش در شش ماه سرد سال (نوامبر- آوریل) در نظر گرفته شدند. در فازهای ۱، ۸ و ۷، از علامت A۱ برای دوره ۲۲ ساله اول (۲۰۰۰-۱۹۷۹) و A۲ برای دوره ۲۲ ساله دوم (۲۰۲۲-۲۰۰۱) استفاده شد. همچنین در فازهای ۵، ۴ و ۳، از B۱ برای دوره ۲۲ ساله اول (۲۰۰۰-۱۹۷۹) و B۲ برای دوره ۲۲ ساله دوم (۲۰۲۲-۲۰۰۱) استفاده شد. یافته های حاصل از بررسی نسبت میانگین های بارش های همراه شده با نوسان مادن-جولیان نشان داد دوره A۱ با نسبت میانگین بارش بیشتری همراه هست به طوری که این نسبت در ایستگاه جاسک ۵/۲ برابر بیشتر نسبت به دوره A۲ برآورد شده است. در دوره B۱ نیز بیشتر ایستگاه ها بین ۱۰ تا ۵۰ درصد از میانگین بارش بیشتری نسبت به دوره B۲ برخوردار هستند. ناهنجاری باد تراز ۸۵۰ هکتوپاسکال هم راستا با حرکت غربی و جنوب غربی خود، تغییرات فراوانی را در هر دو فاز نشان داد. بیشترین تمرکز OLR منفی به عنوان نماینده ابرناکی در دوره A منطبق بر نواحی ساحلی است درحالی که این مقدار در دوره B به صورت مثبت ظاهر شده که نشان می دهد ابرناکی در این دوره نسبت به میانگین بلندمدت از شدت کمتری برخوردار بوده است. در حالت کلی، فازهای ۱، ۸ و ۷ نسبت به فازهای ۵، ۴ و ۳ نقش موثرتری بر بارش نواحی ساحلی جنوب ایران ایفا کرده است. مقایسه آماری میانگین بارندگی برای دو دوره مورد بررسی در هر دو فاز نشان داد که در دوره A، بین بیشتر ایستگاه ها اختلاف معنا دار در سطح معنی داری ۱ و ۵ درصد وجود دارد.

کلیدواژه ها:

گرمایش جهانی ، نوسان مادن-جولیان ، بارندگی ، پوشش ابری ، خلیج فارس