ارزیابی عملکرد میراگر اصطکاکی-لغزشی جدید و مقایسه رفتار آن با مهاربند همگرای متداول

در سیستم ­های باربر جانبی مهاربندی همگرای متداول، مهاربند ها و گاست پلیت ها نقش فیوز سازه ای را ایفا می کنند؛ به نحوی که مهاربند ها در حالت کششی، تسلیم شدگی و در حالت فشاری به همراه گاست پلیت ها، کمانش و تغییر شکل های خارج از صفحه را تجربه می کنند. همچنین به دلیل تشکیل مفاصل پلاستیک در اعضای مهاربندی و گاست پلیت ها، در این اعضا افت مقاومت و سختی محوری و آسیب های سازه ای مانند تغییرشکل های ماندگار، چین خوردگی و اعوجاج رخ می دهد. بدین ترتیب در سازه های مجهز به سیستم مهاربندی همگرای متداول، پس از تجربه زلزله های متوسط و یا شدید نیاز به تعویض و یا تعمیر اعضای آسیب دیده وجود دارد. در این مطالعه، با هدف جلوگیری از کمانش و تسلیم مهاربند ها و رخ ندادن آسیب های سازه ای در اعضا، یک میراگر اصطکاکی-لغزشی جدید معرفی گردید و جهت ارزیابی عملکرد آن و مقایسه با سیستم مهاربندی همگرای متداول، سه مقطع مهاربندی در نظر گرفته شد و هر کدام یک بار به صورت میراگر اصطکاکی-لغزشی و یک بار به صورت مهاربند همگرای متداول طراحی و در نرم افزار اجزای محدود شبیه سازی شدند. میراگرهای اصطکاکی-لغزشی به گونه­ای طراحی می­شوند که قبل از ظرفیت کمانشی یا کششی مهاربندها، لغزش در اتصالات اصطکاکی-لغزشی رخ دهد. نتایج نشان دهنده رخ ندادن هرگونه تسلیم شدگی، تغییرمکان خارج از صفحه، تغییر شکل های ماندگار، اعوجاج و دیگر آسیب های سازه ای در میراگر می باشد. در سیستم پیشنهادی به دلیل فعال شدن اتصال اصطکاکی-لغزشی قبل از ظرفیت بحرانی کمانشی و یا تسلیم مقطع، کمانش خارج از صفحه و تسلیم شدگی و در نتیجه افت مقاومت وسختی محوری رخ نمی دهد. همچنین با به کارگیری میراگر پیشنهادی در سازه به جای سیستم مهاربندی همگرای متداول­، اتلاف انرژی لرزه ای به صورت میانگین ۱۳۹/۹ درصد افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

میراگر اصطکاکی-لغزشی ، سیستم مهاربندی همگرای متداول ، کمانش خارج از صفحه