سنگ زیرین آسیاب در کشاکش دهر (مطالعه تطبیقی مفهوم سختی های زندگی با خیر و شر نظام هستی در ذهن و زبان مولانا و ویکتور فرانکل)

یکی از مسائل اساسی و پر دغدغه انسان، مساله سختی های زندگی بشری است. سختی های زندگی می تواند نتیجه ای والا در پی داشته باشد که این امر سهم بزرگی در معناآفرینی دارد. از نظر مولانا؛ هستی، بستر مناسبی برای رشد و شکوفایی توانایی های انسانی است و یکی از مهم ترین زمینه های تحقق آن، سختی های زندگی است. سختی هایی که با نگاهی تازه و معنوی بدان ها می تواند به ارمغان آورنده معنای زندگی برای انسان ها باشد. از این منظر، آن چه در نگاه نخست سختی قلمداد می شود می تواند خیر و راهی برای کمال انسانی باشد. مولانا این حقیقت را با زبان تمثیل و داستان و بیانی نغز مطرح کرده است. در سویه دیگر، ویکتور فرانکل، روان شناس و بنیانگذار لوگوتراپی(معنادرمانی) قرار دارد که تجربیات تلخ او در اردوگاه کار اجباری و مرگ(آشویتس) باعث شد باور کند که پذیرا شدن شجاعانه سختی های زندگی، می تواند ما را در رسیدن به خیر پنهان و مفید یاری رساند و نیل به تعالی درونی و معنا را تسهیل نماید.

در مقاله پیش رو تلاش کرده ایم به روش استقرایی- تحلیلی، وجوه اشتراک محور اندیشگانی این دو اندیشمند را استخراج و بررسی نماییم و شیوه ی معنادار نمودن سختی های زندگی را از منظر فرانکل بکاویم. دستاورد پژوهش، گویای این است که این دو فرزانه، باوری عمیق به معنادار بودن سختی های زندگی دارند؛ زیرا سختی ها انسان را پیراسته از خودخواهی می کنند و به او توان رشد استعدادهای درونی می بخشند و توجه به ابعاد معنوی را بارزتر می کنند و به زندگی اش معنا می دهند.

کلیدواژه ها:

مولانا ، ویکتور فرانکل ، سختی های زندگی ، لوگوتراپی ، تمثیل ، معنا.