اثربخشی مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نگرش به مرگ و امیدواری زنان مبتلا به سرطان سینه: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده

مقدمه و هدف: سرطان، علاوه بر تاثیرات جسمانی، می تواند اثرات روانشناختی عمیقی بر فرد بگذارد. مواجهه با سرطان به نوعی مواجهه با مرگ قریب الوقوع است که می تواند نگرش به مرگ، اضطراب و احساس ناامیدی را تحت تاثیر قرار دهد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نگرش به مرگ و امیدواری زنان مبتلا به سرطان سینه انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل و مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به سرطان سینه شهر اصفهان تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۶ نفر از بیمارستان سیدالشهدا در سال ۱۴۰۰ انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه نیم رخ نگرش به مرگ وونگ و پرسشنامه امیدواری اشنایدر بود. جلسات شناخت_درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در قالب ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای بر اساس مدل کابات زین ارائه شد. از تحلیل واریانس اندازه_گیری_های مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۶ استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در مرحله پس آزمون تاثیری بر نگرش نسبت به مرگ نداشت، اما در مرحله پیگیری تاثیر مثبت داشت. همچنین این مداخله تاثیر معناداری بر امیدواری داشت.نتیجه گیری: با توجه به پیچیده بودن مقوله نگرش نسبت به مرگ به نظر می رسد که اثرات مداخله آزمایشی نیاز به پردازش های سطح بالاتری داشته است که در مرحله پیگیری خود را نشان داد. همچنین مداخله درمانی توانسته است که به سرعت در ایجاد احساس امیدواری بیماران موثر باشد.