آسیب شناسی ساختار دهیاری ها و ارائه مدل مناسب(مورد مطالعه: روستاهای پیرامون شهرستان رشت)

دهیاری ها به عنوان نهادهای اجرایی محلی نقش مهمی در مدیریت و توسعه مناطق روستایی ایفا می کنند. با این حال، در بسیاری از مناطق، این نهادها با چالش هایی مانند کمبود منابع مالی، ضعف مدیریتی، و عدم هماهنگی با نهادهای بالادستی مواجه هستند، که کارآمدی و تاثیرگذاری آنها را کاهش می دهد. بررسی ساختار وظایف و سازمانی دهیاری ها می تواند زمینه ساز بهبود عملکرد این نهادها و ارائه مدل مناسب برای توسعه پایدار باشد. این مطالعه با هدف آسیب شناسی ساختار وظایف و سازمانی دهیاری ها و ارائه یک مدل مناسب برای ارتقای کارآمدی آنها انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و از روش تحلیل کلایزی برای بررسی داده ها استفاده شده است. به منظور گردآوری اطلاعات، مصاحبه های ساختاریافته با ۱۵ نفر از مدیران و کارکنان دهیاری ها و مردم روستاهای اطراف شهرستان رشت در سال ۱۴۰۲ انجام شد. مصاحبه ها مکتوب شده و مضامین و مفاهیم مرتبط استخراج گردید. نتایج پژوهش نشان داد که چالش های دهیاری ها را می توان در چند مقوله اصلی دسته بندی کرد: منابع انسانی (نحوه جذب و آموزش نیروی کار)، منابع مالی (محدودیت های بودجه و تامین مالی)، مسائل فرهنگی و اجتماعی (نقش تعاملات اجتماعی در توسعه روستایی)، عمران و زیرساخت ها (نیاز به توسعه خدمات رفاهی و زیرساخت های فنی)، محیط زیست (تاثیر فعالیت های عمرانی بر پایداری محیطی)، رفاه عمومی (بهبود سطح زندگی روستاییان از طریق دهیاری ها). بر اساس یافته های پژوهش، پیشنهاد شد که ساختار وظایف دهیاری ها بر اساس مقوله های فوق تغییر کند تا امکان مدیریت کارآمدتر، تخصیص بهینه منابع، و ارتقای نقش دهیاری ها در توسعه پایدار مناطق روستایی فراهم شود.

کلیدواژه ها:

دهیاری ، ساختار سازمانی ، ساختار وظایف ، نواحی روستایی ، رشت