تریتیکاله، علوفه ای دومنظوره و سازگار برای کشت دوم در اراضی شالیزاری

به منظور بهره گیری از منابع و توانمندی های طبیعی و اقتصادی و در جهت خروج از کشت تک محصولی برنج و بهبود درآمد کشاورزان، کشت دوم محصولات پس از برداشت برنج گامی موثر در جهت افزایش بهره وری از این اراضی محسوب می شود. یکی از راهکارهای اساسی در جهت توسعه کمی و کیفی محصولات کشت دوم، توسعه کشت گیاهان علوفه ای نظیر تریتیکاله به منظور افزایش تولید محصولات زراعی و حل مشکل تهیه و تامین علوفه و غذای دام می باشد. در استان های گیلان و مازندران تقریبا اکثر اراضی به کشت برنج اختصاص داده شده که پس از برداشت، اراضی به صورت نکاشت رها می شوند. کشت گیاه تریتیکاله در اراضی شالیزاری با توجه به مقاومت و تحمل این گیاه نسبت به شرایط نامساعد محیطی، پتانسیل عملکرد و کیفیت علوفه آن، می تواند راهکار مناسبی جهت تامین علوفه در منطقه و بهره برداری مناسب از این اراضی باشد. در شرایط مناسب محیطی، این گیاه نسبت به سایر غلات دارای پتانسیل بالاتری بوده و به عنوان یک غله پیش رو می تواند جهت استفاده دو منظوره (علوفه و دانه) نیز مدنظر قرار گیرد. همچنین با توجه به برداشت علوفه تریتیکاله در اواسط فروردین و یا اوایل اردیبهشت و اهمیت صفت زودرسی جهت توسعه سیستم های کشت در شالیزار، کشت تریتیکاله به عنوان یک گیاه علوفه ای مناسب در تناوب با برنج قابل توصیه می باشد. از این رو، با توجه به شرایط مناسب آب و هوایی استان های شمالی و لزوم بهره برداری مناسب از ۴۸۰ هزار هکتار اراضی شالیزاری کشور، ضرورت کشت پاییزه این گیاه به عنوان محصول دوم پس از برداشت برنج بیش از هر زمان دیگر احساس می شود.

کلیدواژه ها:

برنج ، تریتیکاله ، شالیزار ، علوفه پاییزه ، کشت دوم