بررسی نظام مند اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر شاخص های روان شناختی و تحصیلی دانش آموزان

در پاسخ به نیازهای پیچیده قرن بیست و یکم و چالش های فزاینده سلامت روان در میان کودکان و نوجوانان، پارادایم آموزشی در حال گذار از یک مدل صرفا دانش محور به یک رویکرد کل نگر است که رشد روانی-اجتماعی دانش آموزان را در کنار موفقیت تحصیلی آنها هدف قرار می دهد. آموزش مهارت های زندگی، که اغلب تحت چارچوب گسترده تر یادگیری اجتماعی و عاطفی (SEL) قرار می گیرد، به عنوان یک استراتژی بنیادین برای تحقق این هدف مطرح شده است. این مقاله به ارائه یک بررسی نظام مند و جامع از شواهد پژوهشی موجود پیرامون اثربخشی این آموزش ها بر طیف وسیعی از شاخص های روان شناختی و تحصیلی دانش آموزان می پردازد. شاخص های روان شناختی مورد بررسی شامل سلامت روان، خودپنداره (عزت نفس و خودکارآمدی)، هوش هیجانی، تاب آوری، مهارت های مقابله ای و رفتارهای اجتماعی مثبت است. شاخص های تحصیلی نیز پیشرفت تحصیلی، انگیزش، مشارکت تحصیلی، دلبستگی به مدرسه و کاهش رفتارهای مشکل آفرین را در بر می گیرد. با مرور و تحلیل فراتحلیل ها، مرورهای نظام مند و مطالعات تجربی کلیدی، این مقاله به دنبال پاسخ به این پرسش است که آیا سرمایه گذاری بر روی آموزش مهارت های زندگی، به نتایج ملموس و قابل اندازه گیری در این دو حوزه حیاتی منجر می شود یا خیر. یافته های این بررسی نظام مند نشان می دهد که شواهد قوی و همسویی در سطح جهانی وجود دارد که برنامه های باکیفیت آموزش مهارت های زندگی، تاثیرات مثبت، معنادار و پایداری بر بهبود شاخص های روان شناختی و ارتقاء نتایج تحصیلی دانش آموزان دارند. این مقاله نتیجه گیری می کند که آموزش مهارت های زندگی نه یک فعالیت جانبی، بلکه یک عنصر ضروری و یکپارچه در آموزش و پرورش مدرن است که به طور همزمان به رشد فردی و موفقیت تحصیلی دانش آموزان کمک می کند و باید به عنوان یک اولویت اصلی در سیاست گذاری ها و عملکردهای آموزشی در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های زندگی ، یادگیری اجتماعی و عاطفی (SEL) ، شاخص های روان شناختی ، شاخص های تحصیلی ، سلامت روان ، پیشرفت تحصیلی ، فراتحلیل