نقش تفکر مثبت در بهبود سازگاری اجتماعی و هیجانی کودکان در مدارس ابتدایی

این مقاله مروری به ارائه یک تحلیل جامع و عمیق از نقش تفکر مثبت در بهبود سازگاری اجتماعی و هیجانی کودکان در محیط مدارس ابتدایی می پردازد. این پژوهش، دوره ابتدایی را به عنوان یک دوره زمانی حیاتی برای توسعه این شایستگی های بنیادین شناسایی کرده و تفکر مثبت را که به عنوان مجموعه ای از مهارت های شناختی قابل آموزش مفهوم سازی شده، به مثابه یک منبع درونی حیاتی معرفی می کند که کودکان را قادر می سازد تا در چشم انداز پیچیده اجتماعی و هیجانی مدرسه به طور موثرتری جهت یابی کنند. مبانی نظری این مقاله به کاوش در اصول روانشناسی مثبت گرا، سازگاری اجتماعی، و نظم دهی هیجانی (به عنوان هسته اصلی سازگاری هیجانی) می پردازد. یافته های تلفیق شده از طیف گسترده ای از مطالعات نشان می دهد که آموزش ساختاریافته مهارت های تفکر مثبت، در کمک به کودکان برای تفسیر دقیق تر نشانه های اجتماعی، مدیریت سازنده تر پاسخ های هیجانی، و درگیر شدن در رفتارهای جامعه پسندانه تر، بسیار موثر است. این امر به بهبود قابل توجهی در هر دو حوزه سازگاری اجتماعی و هیجانی منجر می شود. در نهایت، نتیجه گیری می شود که ادغام آموزش تفکر مثبت در برنامه درسی دوره ابتدایی، یک راهبرد قدرتمند و مبتنی بر شواهد برای پرورش افراد تاب آور، سازگار و از نظر اجتماعی شایسته است.

کلیدواژه ها:

تفکر مثبت ، سازگاری اجتماعی ، سازگاری هیجانی ، هوش هیجانی ، مدارس ابتدایی